On the evolution of extreme structures: static scaling and the function of sexually selected signals

فرضیه آلومتری مثبت پیش بینی می کند که تزئینات و سلاح های انتخاب جنسی به شدت در حال تغییر است، در حالی که تغییرات بین فردی در اندازه های مختلف با تغییرات در اندازه کلی بدن مقایسه می شود. خودآموز و قابل توجه، این ایده در صدها گونه حیوان معاصر مورد بررسی قرار گرفته است و موجب اختلاف در زمین شناسی بیش از عملکرد ساختارهای غریب در دایناسورها و دیگر گونه های منقرض شده شده است. با این حال، به تازگی، چالش های این ایده، سوالات مربوط به اعتبار این فرضیه را مطرح کرده است. ما در این بحث در دو راه صحبت می کنیم. اولا، پیشنهاد می کنیم فرضیه آلومتری مثبت تنها به صفات مورفولوژیکی که به عنوان سیگنال های بصری اندازه های فردی عمل می کنند، استفاده شود. دوم، به دلیل اینکه دامنه های شیب دار شیب دار سیگنال های بهتر را نسبت به سایر اجزای بدن نشان می دهد، پیشنهاد می کنیم که تست های فرضیه آلومتری مثبت، مقایسه تنگی روابط پوسته پوسته شدن صفات کانال، سیگنال قابل قبول با سایر قسمت های بدن در یک ارگانسم مشابه به شیب دلخواه 1). ما داده ها را برای مجموعه ای از 29 ساختار شدید ارائه می دهیم و نشان می دهد که ارتباطات شیب دار پوسته پوسته شدن معمول است، زمانی که ساختارها به عنوان سیگنال های اندازه نسبی بدن عمل می کنند، اما نه برای سازه های نسبتا شدید که در سایر زمینه ها عمل می کنند. ما این نتایج را در زمینه سیگنالینگ حیوانات و انتخاب جنسیت مورد بحث قرار می دهیم و نتیجه می گیریم که الگوهای مقیاس استاتیک بینش قدرتمندی را برای تکامل و عملکرد ساختارهای حیوانات غیرمستقیم بزرگ یا شدید فراهم می کنند. در نهایت، با استفاده از داده های دایناسور سراتوپسید و پتروسور، ما نشان می دهیم که آزمایش تجدید نظر ما می تواند به مجموعه های فسیلی اعمال شود، و این یک روش هیجان انگیز و قدرتمند برای درک درستی از عملکرد ساختار در تاکسی های منقرض شده است.