Breaking up isn't hard to do: Interest on reserves and monetary policy

در اکتبر 2008، صندوق فدرال از یک نرخ بهره صندوق فدرال و سود صفر از ذخایر بانک به یک رژیم با نرخ بهره مشابه با ذخایر مورد نیاز و اضافی که بالاتر از میزان بودجۀ فدرال هدف خود قرار گرفته بود، نقل مکان کرد. این حرکت حداقل دو رژیم احتمالی رفتار بانک را ایجاد کرد. این مقاله، بررسی تأثیر پرداخت بانک مرکزی از نرخ های بهره متفاوتی برای ذخایر مورد نیاز و اضافی را بررسی می کند. همچنین نشان می دهد که چگونه مدل مربوط به رفتار بانک را می توان گسترش داد تا اجازه بدهی و وام بین بانکی را به همراه پاک کردن بازار در بازار وام بین بانکی فراهم کند. رژیم بانک فدرال به بانک هایی که دارای ذخایر مثبت بیش از حد هستند و وام های بین بانکی کمترین تاثیر را بر اعتبار بانکی ابزار سیاست فعلی اصلی خود، نرخ بهره بر روی ذخایر اضافی، نسبت به اثر اولیه ابزار پیشین خود، نرخ وجوه فدرال تقویت می کند. این رژیم همچنین تاثیرات شوک های عرضه سپرده ها را بر نوسانات اعتبار بانکی کاهش می دهد و موجب افزایش تاثیرات شوک های تقاضای وام می شود. گرچه پرداخت فدرال رزرو از مخارج احتمالی و بیش از حد ممکن است با تغییر در منبع نسبی شوکهای مالی منطبق باشد، برای پرداخت همان نرخ بهره در هر دو نوع ذخایر، کمی وجود دارد. در واقع، اگر فدرال رزرو بتواند رژیم بعد از اکتبر 2008 را حفظ کند، نرخ های متفاوت برای ذخایر اضافی و ذخایر احتمالی می تواند برای کاهش نرخ بهره بانک فدرال بدون محدود کردن تاثیر سیاست پولی تعیین شود.