Unavoidable solutions for coastal adaptation in Reunion Island (Indian Ocean)

با استفاده از مطالعه موردی جزیره رونیون (اقیانوس هند)، ما بر چهار مسیر اصلی آسیب پذیری ساحلی اخیر، یعنی تغییرات در دارایی های انسان، موقعیت ساحلی، خصوصیات بافر طبیعی و میزان ساختارهای حفاظت ساحلی تأکید می کنیم. با هم، این رانندگان نیاز به کنترل روند شهرسازی را برای کاهش فشارهای انسان شناسی اعمال شده در سیستم های مورفولوژیکی-محیطی، بازگرداندن عملکرد بافر از دومی، و حرکت به سوی یک استراتژی دفاعی ساحلی وابسته به ساختار کمتر سخت، مشخص می کند. چنین تغییری در مدیریت ساحلی، با این حال برخی تغییرات رادیکال در راه استراتژی توسعه ساحل را در نظر میگیرد (مسائل زیست محیطی، خطرات، منابع و خدمات). در اینجا ما مواد تجربی را نشان می دهیم که نشان می دهد نه تصمیم گیرندگان جزیره در جزیره رونیون تمایل ندارند چنین تغییرات رادیکال را تحمل کنند و یا مردم آماده پذیرش خط مشی هایی هستند که به طور بالقوه محدودیت هایی دارند که تنها در آینده سودمند خواهند بود. ما در مورد نیاز به پیشرفت بیشتر در طراحی مسیرهای سازگاری که بر اجرای راه حل های اجتناب ناپذیر خاص خاص صورت می گیرد، نتیجه می گیریم و به این ترتیب به طور جدی محدودیت ریسک ناسازگاری را به عنوان یک استراتژی پایه محدود می کنیم.