Scaling up sustainability in commodity agriculture: Transferability of governance mechanisms across the coffee and cattle sectors in Brazil

تعدادی از مکانیسم های حکومتی به چالش های اجتماعی و محیطی مربوط به کشاورزی کالایی در کشورهای ممتاز گرمسیری می پردازند. مکانیسم های حکومتی که در یک بخش کشاورزی اثرگذار هستند، اغلب به بخش های دیگر نیز اعمال می شود. به عنوان مثال، برنامه های صدور گواهینامه داوطلبانه توسط تولید کنندگان کالاهای مختلف مانند گوشت گاو، قهوه، روغن نخل و سویا به تصویب رسید. با این حال، تفاوت های قابل توجهی در میزان مکانیسم های حکمرانی وجود دارد که در بخش های مختلف تاثیر می گذارد. این مقاله به بررسی اینکه چگونه پتانسیل افزایش یک مکانیزم حاکمیت خاص تحت تاثیر جغرافیای زیست محیطی، بازار و اجتماعی است که بین بخش ها متفاوت است. از طریق مصاحبه های سهامداران، نظرسنجی های سطح مزبور و بررسی ادبیات، دو نوع از مکانیسم های اداری داوطلبانه (صدور گواهینامه های ثالث و برنامه های تشدید پایدار) در بخش های قهوه و گاو در برزیل مورد بررسی قرار می گیرند تا بدانند که چرا دو مکانیسم حکومتی بین این دو بخش متفاوت است. ما دریافتیم که برنامه های صدور گواهینامه های شخص ثالث نسبتا خوب در بخش قهوه برزیل، نسبت به بخش گاو خود، به دلیل تفاوت در اولویت های پایداری، جهت گیری بازار، قابلیت ردیابی زنجیره تامین و شبکه های اجتماعی بین دو بخش، افزایش یافته است. ما همچنین دریافتیم که برنامه های تشدید پایدار در بخش گاوها موفقیت بیشتری نسبت به صدور گواهینامه درگیر شدن با کشاورزان داشته اند، زیرا این امر شامل سرمایه گذاری کمتر از کشاورزان مشارکت کننده می شود. ما نتیجه می گیریم که توزیع و کیفیت منابع زیست محیطی، بازار، دانش، بازیگران و شبکه ها می تواند نقش مهمی را در توانایی مکانیسم حاکمیت ایفا کند.