Politics of memories: Identity construction in museums

این مقاله تئوری حافظه جمعی را به فهم فرایندهایی که ذینفعان گردشگری میراث (مجدد) هویت ملی متضاد را تشکیل می دهند، تصویب می کند. این نظریه به لحاظ نظری به بحران هویت حساس است. این مطالعه به بررسی نحوه مدیریت حافظه های هنگ کنگ و میراث ماکائو از خاطرات فراملی پیچیده می پردازد تا (هویت) یک هویت را که با چینی سازگار است اما متفاوت باشد. با تجزیه و تحلیل گفتمان انتقادی از مصاحبه ها و متون نمایشگاهی و موزه های گفتمانی، این مقاله نشان می دهد که مدیران موزه، تصورات میراث و حس تعلق (تعلق) را از طریق تعریف حافظه جمعی برای خودشان و دیگر؟ این مقاله به نتیجه می رسد که با ایجاد حافظه جمعی، متخصصان موزه بیانیه های ملموس هویت های ملی را از طریق مذاکره های قانونی و مقاومت در گفتمان گردشگری میراث بیان می کنند. همچنین در مورد مطالعات گردشگری میراث و مدیریت موزه نیز مورد بحث قرار گرفته است.