کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
12247598 617273 1998 6 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
A comparative analysis of pre- and post-electroconvulsive therapy drawings
ترجمه فارسی عنوان
یک تحلیل مقایسه ای از نقاشی های قبل و پس از درمان الکتروشوک
کلمات کلیدی
- تجزیه و تحلیل مقایسه ای - نقاشی ها - قبل و بعد از الکتروشوک درمانی -
فهرست مطالب مقاله
تاریخچه الکتروشوک درمانی (ECT)
مشخصه های هنری افراد افسرده
فرضیات
روش
شرکت کنندگان 
رویکرد انجام
طراحی
جدول1: انحراف میانگین و معیار فضای پرشده.
نتایج
بحث
ترجمه چکیده
در بیمارستان عمومی، الکتروشوک درمانی (ECT) به عنوان یک روش درمانی درنظر گرفته می شود که نیازمند تلاش های یکپارچه تیم چندرشته ای و چند تخصصی نیست. درصورتی که درمان ECT بدون توجه به پویایی و موضوعات درمانی دیگر در زندگی بیمار تجویز گردد ممکن است منجر به نتایج بلندمدت موفقیت آمیز کمتری شود (سیلبرت، 1986). توسعه اقدامات عملی و همکاری درمیان اعضای تیم درمانی تنها به صورت خلاصه در ادبیات پژوهش ذکر شده اند (اسکوورن وکیلمن، 1980). اقدامات لازم نیز برای تعیین دوره کافی و موفقیت ECT صورت نگرفته اند. مولفان این مطالعه، تحقیق حاضر را به منظور تست کاربرد نقاشی در ارزیابی بهبود حالت روحی و نقص شناختی طراحی کرده اند که در نمونهای هنری قبل و پس از درمان ECT نشان داده شده است. آلوی، آکوسلا و بوتزین (1996) مطالعاتی را مطرح می سازند که نشان می دهند تقیرباً 17 درصد از آمریکایی-ها در نقاطی از زندگی خود افسردگی را تجربه خواهند نمود. اسکیزوفرنی از لحاظ تعداد بستری در بیمارستان رتبه دوم را به خود اختصاص داده است. علاوه براین پزشکان گزارش می دهند که 12 تا 48 درصد ازبیماران آنها که از افسردگی رنج می برند بیشتر از مشکلات پزشکی نظیر آرتروزو دیابت دچار مشکل می شوند. آمار نیز یک الگوی پیشرونده را در بروز افسردگی نشان می دهند. بارلو و دوراند (1995) به یک درصد روزافزون افسردگی در جمعیت کلی آمریکا و خطر بیشتر در افراد جوان اشاره می کنند. برای مثال کلمن و ویزمن اظهار داشتند که درمیان آمریکایی های متولدشده تا قبل از 1905، تنها یک درصد تا سن 75 سالگی به افسردگی مبتلا شده و از متولدین 1905 تا 1955 شش درصد تا سن 24 سالگی افسردگی را تجربه کرده اند (1995، صفحه 246). البته تمامی افراد افسرده نه مرتکب خودکشی شده و نه همگی نیازمند اقدامات درمانی نظیر ECT بوده اند. با این حال مطابق با مطالعه آلوی وهمکاران (1996)، یک برآورد محافظه کارانه صورت گرفته نشان می دهد که دست کم 30000 نفر درسال درآمریکا مرتکب خودکشی می شوند. گرچه ECT تاحدی به دلیل دیدگاه های کلیشه-ای منفی همچنان بحث برانگیز است، یک جایگزین پایدار برای افراد باافسردگی شدید است که افسردگی آنها به درمان استاندارد ودرمان های روان داروشناسی مقاوم گردیده است. برای بعضی ها مزایای ECT با افسردگی تهدیدکننده زندگی و بازیابی امید غیرقابل انکار است. این مطالعه با تغییر محتوا و کیفیت نقاشی به بررسی تاثیر ECT می پردازد. آیا تغییرات معنی دار آماری در نقاشی 25 بیماری که در مطالعه قبل و بعداز ECT شرکت کرده اند وجود دارد؟ هفت پارامتر در محصولات هنری در نقاشی های قبل و بعد از ECT اندازه گیری شدند. تغییرات معنی دار و قابل توجه در دو پارامتر بین نقاشی ها ظاهر گردید. این مطالعه ارزش تلاش های مشترک بخش های جداگانه را نشان داد. نتایج بدست آمده نه تنها برای هنردرمانان و روان پزشکان مفید هستند بلکه پزشکان دیگر، افراد افسرده، اعضای خانواده، هنرمندان و عموم مردم نیز می توانند از مزایای نتایج این مطالعه بهره مند گردند. دامنه این مطالعه به لحاظ اندازه محدود بوده و ممکن است با اصلاحیه هایی همراه گردد. اگرچه تحقیق در زمینه هنردرمانی پرسش هایی را به صورت غیرقابل اجتناب مطرح می کند، اهمیت آن را نمی توان با توجه به مراحل اولیه و نیازهای حوزه هنردرمانی نادیده گرفت. ابزار ارزیابی نظیر این می تواند یک همکاری و مشارکت ارزشمند دراین حوزه باشد.
موضوعات مرتبط
علوم پزشکی و سلامت پزشکی و دندانپزشکی روانپزشکی و بهداشت روانی
پیش نمایش مقاله
یک تحلیل مقایسه ای از نقاشی های قبل و پس از درمان الکتروشوک
چکیده انگلیسی
In the general hospital, many look at Electroconvulsive Therapy (ECT) as a medical procedure that does not require the integrated efforts of the multidisciplinary team. If ECT treatment is administered without attention to dynamics and other therapeutic issues in the patient’s life and treatment, it may lead to less than successful long-term results (Silbert, 1986). Developing practical outcome measures and collaboration among members of the treatment team are only briefly mentioned in the literature (Scovern & Kilmann, 1980). Measures to determine the adequate course or “success” of ECT are also lacking. The authors of this study designed this research to test the utility of drawings in assessing mood improvement and cognitive impairment as demonstrated in art samples from pre- and post-ECT. Alloy, et al. (1996) cite studies that indicate approximately 17% of Americans will experience depression at some point in their lives. Hospitalization for depression ranks second only to schizophrenia in frequency. Further, physicians report that 12 to 48% of their patients are suffering from depression at a rate that frequently is more debilitating than chronic medical problems such as arthritis and diabetes. Statistics also point to a progressive pattern in the incidents of depression. Barlow and Durand (1995) refer to an increasing percentage of depression in the general population but especially noted the increased risk in younger Americans. For example, they quote Klermen and Weissman’s that “among Americans born before 1905, only one percent had developed depression by age 75, of those since 1955, six percent had become depressed by age 24” (1995, p. 246). Of course, all depressed people do not end up committing suicide nor do all require last resort measures such as ECT. However, according to Alloy et al. (1996), a conservative estimate is that at least 30,000 people per year commit suicide in America. Although ECT remains controversial, partly because of negative stereotypical views, it continues to present a viable alternative for severely depressed people whose depression has been resistant to standard therapy and psychopharmacological treatments. For some, the benefits of ECT are undeniable when it replaces a life threatening depression with restored hope. This study examined the effect of ECT as reflected by altering both content and quality of drawings. Were there statistically significant changes in the drawings from 25 in-patients who participated in the pre- and post-ECT study? Seven parameters in the art products were measured in pre- and post-ECT drawings. Significant changes appeared between the drawings on two of the parameters. The study demonstrated the value of collaborated efforts from separate departments. Also, the results may be of interest, not only for art therapists and psychiatrists, but to other clinicians, depressed people, family members, artists and the general public may see concrete benefits from the results of this study. The scope of this study was limited in the size and may warrant replication with refinements. Although research in art therapy inevitably poses new questions, its importance cannot be ignored given the incipient stage and needs of the art therapy field. Assessment tools such as this may prove to be a valuable contribution to the field.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: The Arts in Psychotherapy - Volume 25, Issue 3, August 1998, Pages 189–194
نویسندگان
, , , ,