Adaptation pathways in planning for uncertain climate change: Applications in Portugal, the Czech Republic and the Netherlands

مسیرهای انطباق برای طراحی سیاست های تطبیقی ​​جهت کنترل عدم قطعیت آب و هوا طراحی شده است. استفاده از این ابزار در سراسر شیوه های برنامه ریزی و چالش های سازگاری تغییر می کند و تنظیم ابزار به شیوه های خاص می تواند استفاده مناسب آن را افزایش دهد. برای به دست آوردن بینش در مورد استفاده از مسیرهای سازگاری، ما چهار طرح (در هر یک در پرتغال و جمهوری چک و دو در هلند) با توجه به انتخاب های طراحی شده مقایسه شده است. ما شش گزینه طراحی را پیدا کردیم که باید هنگام تنظیم مسیرهای سازگاری مورد توجه قرار گیرد. انتخاب های طراحی در مورد مقیاس جغرافیایی، شامل بخش ها، تولید و تعریف گزینه های انطباق، مشخص کردن مسیرهای ممکن، معیارهای عملکرد مرتبط و نوع ارزیابی متقابل هستند، اما آنها نیز از جنبه های متفاوتی تحت تاثیر قرار می گیرند. تجزیه و تحلیل تنوع سازمانی، فرهنگ برنامه ریزی و فریم نشان می دهد که استفاده از مسیرهای انطباق به اندازه کافی انعطاف پذیری است تا بتواند برای شیوه های مختلف برنامه ریزی تنظیم شود. با این وجود، این ابزار برای ارائه راه حل های انطباق محلی مناسب تر است و استفاده مناسب از آن به اتفاق نظر درباره مشکل سازگاری بستگی دارد، آستانه های عینی را تعیین می کند و عدم اطمینان در مورد تغییرات آینده را تعیین می کند. ما نتیجه می گیریم که درک کاربردهای سفارشی ابزارهایی برای شیوه های برنامه ریزی محلی برای طراحی سیاست های انطباقی ضروری است.