Lower settlement following a forced displacement experiment: nonbreeding as a dispersal cost in a wild bird?

پراکندگی یک عنصر مهم تاریخ زندگی است که بر فرآیندهای اکولوژیکی و تکاملی تأثیر می گذارد. با این حال، پیامدهای تناسب اندام پراکندگی هنوز به طور ضعیفی بررسی نشده است. با استفاده از آزمایش جابجایی 616 فرد در جمعیت پچی از فیچدولا آلبیکولیس، ما پاسخ های رفتاری به جنبش اجباری را از لحاظ محل سکونت، عملکرد پرورش بعدی و نرخ بازده مورد بررسی قرار دادیم. پرندگان تازه وارد در بین تکه هایی گرفتار شده اند و یا آویزان شده اند. ما (1) احتمال حل و فصل موفقیت آمیز در منطقه مطالعه، (2) برای پرندگان آواره، احتمال پذیرش جنبش اجباری به جای بازگشت به ضایعه ضبط، (3) اجزای عملکرد باروری و (4) بازگشت در سال های پس از آن با توجه به آزمایش تجربی. احتمال بستری در ناحیه مطالعه برای آواره شدن کمتر از پرندگان کنترل بود و برای مهاجران کمتر از پرندگان محلی بود. این نشان می دهد که جابه جایی ناشی از حرکات پراکندگی در فواصل دور و یا عدم ترسیم، که می تواند منجر به هزینه های ناآشنایی با محیط زیست شود. افراد غیر انعقادی (افرادی که در اوایل فصل پرورش در پچ همانند پیشین خود گرفتار شدند) به احتمال زیاد به دلیل مزایای بالای آشنایی بیشتر به ضرب و شتم خود باز می گردند. هنگامی که افراد از بین رفتند، عملکرد پرورش آنها به طور قابل توجهی بین درمان تفاوت چندانی نداشت، اگرچه افراد آواره ای که به تکه تکه شدن خود باز نگشتند، جوانتر از سایر افراد بودند. این می تواند کیفیت فنوتیپ های پایین این افراد را نشان دهد یا هزینه های پرورش در یک محیط نا آشنا. در نهایت افرادی که (و غیر مهاجر) مستقر شدند بیشتر احتمال بازگشت به منطقه مورد مطالعه در سالهای بعد را داشتند نسبت به افرادی که ناپدید شدند (و به ترتیب مهاجران / پراکنده ها). با هم، این نتایج نشان می دهد که علاوه بر هزینه های کوتاه مدت، پراکندگی (در اینجا اجباری) ممکن است شامل هزینه های مربوط به حل و فصل در یک زیستگاه نا آشنا باشد.