Uses and misuses of albumin during resuscitation and in the neonatal intensive care unit

آلبومین یکی از غنی ترین پروتئین ها در پلاسما است و در بسیاری از توابع حیاتی عمل می کند. غلظت نوزاد در سن بارداری و پس از تولد بسیار متفاوت است. در نوزادان مبتلا به سرطان، هیپوآلبومینمی ناشی از کاهش سنتز، افزایش تلفات یا توزیع مجدد آلبومین در فضای غیر عادی است و با افزایش بیماری و مرگ و میر همراه است. به همین علت، تزریق آلبومین خارجی به عنوان حجم دهنده برای تنظیمات بالینی مختلف از قبیل فشار خون، احیاء اتاق زایمان، سپسیس و مدیریت مایع پس از عمل پیشنهاد شده است. آلبومین اغلب در نوزادان با هیپوآلبومینمی، هیپربیلوروبینمی و بیماری های پروتئینی تجویز می شود. با این حال، شواهدی از این شیوه ها مورد بازبینی یا تایید قرار نگرفته است. تزریق آلبومین ممکن است فرآیندهای بسیار پیچیده ای را ایجاد کند که با توجه به پاتوفیزیولوژی فرد و بیماری متفاوت باشد. در حقیقت، ممکن است با سوء استفاده مورد آزار قرار گیرد. در این بررسی، شواهد علمی برای مدیریت آلبومین در بیشتر شرایطی که در بخش مراقبت های ویژه نوزادان وجود دارد مورد انتقاد قرار می گیریم، در حالی که با تاکید بر مزایا و خطرات مربوط به استفاده از آنها می پردازیم.