Implications of iterative communication for biological system performance

عملکرد سیستم های بیولوژیکی یکپارچه اغلب می تواند با رفتار زیرمجموعه های مولفه توضیح داده شود: نسبت بخش هائی که فعالیت می کنند، و میزان استخدام به فعالیت، می تواند مربوط به عملکرد سیستم باشد. ما یک مدل برای فعال کردن زیرمجموعه ها (گیرنده ها) را برای یک کار توسعه می دهیم وقتی فعال سازی نیاز به سیگنال های مکرر (ارتباط تکراری) دارد. این مدل پیش بینی می کند که چگونه عملکرد سیستم تحت تاثیر پارامترهای ارتباط تکراری قرار می گیرد. فعال شدن گیرنده تحت تاثیر فرکانس تحریک، با فراموش کردن در مورد تعامل گذشته و با تعدادی از محرک های مورد نیاز برای فعال کردن گیرنده ها تحت تاثیر قرار می گیرد. این پارامترها، همراه با احتمال دریافت گیرنده های فعال که به وضعیت غیر فعال می شوند، دوره زمان فعال شدن سیستم و نسبت ثابت حالت گیرنده های فعال را مدوله می کنند. پارامترها می توانند برای تأثیر فعال شدن در تمام سیستم تاثیر گذار باشند، و ترکیب های چندگانه پارامتر می توانند الگوهای مشابهی از فعال سازی را تولید کنند. عملکرد گروه متغیر کمتر در فرکانس تحریک بالاتر و در سیستم با تعداد بیشتری از گیرنده است. محدودیت های زیستی در ارتباطات تکراری، مانند هزینه زمان و انرژی، می تواند مقادیر پارامترهایی را که برای یک سیستم معین امکان پذیر است، محدود کند. پارامترهای ارتباطی حقیقی ممکن است به انتخاب طبیعی در سطح سیستم (گروهی) منجر شوند، زیرا بر عملکرد سیستم تاثیر می گذارد.