Contest competition and men's facial hair: beards may not provide advantages in combat

در جوامع معاصر بشر، جایی که رقابت مستقیم مرد و مرد در مقایسه با جوامع اجدادی کاهش می یابد، مسابقات ورزشی راهی برای کسب موقعیت از طریق رقابت درونی جنسی باقی می مانند. ریش ها بیشترین ویژگی های ظاهری و ظاهری جنس مذکر را از ویژگی های جنسی ثانویه مردان دارند و نقش مهمی در برقراری ارتباط مردانگی، سلطه و تهاجمی درونی جنسی دارند. فرضیه ها پیشرفت کرده اند که ریش ها مزایایی را در مبارزه درونی جنسی، به عنوان ارگان های محافظ و سیگنال های صادقانه از توانایی مبارزه می دهد. در اینجا ما اولین آزمون این فرضیه ها را با استفاده از داده های رزمندگان حرفه ای مخلوط رزمی که در مسابقات قهرمانی نبرد مبارزه می کنند، ارائه می دهیم. ما کشف کردیم که آیا صفات جنسی ثانویه (قد، وزن، ریشخوانی)، موضعگیری (دست راست، ارتدکس)، بازوی دست و تجربه مسابقه گذشته بر پیامدهای مسابقه تأثیر میگذارند. اگر ریش ها به عنوان اندام های محافظی عمل کنند، مبارزان ریش باید به ضربات کمتری دست پیدا کنند و از این رو حفاظت از آسیب های فک، سایش های کمتری و خسارات ناشی از آسیب دیدگی و آسیب مغز نسبت به مبارزان خالص محرک. به همین ترتیب، اگر ریشها توانایی مبارزه را نشان دهند، مبارزان ریشتری باید مبارزات بیشتری به دست آورند. ما هیچ مدرکی نیافتیم که ریشخواری با تلفات کمتر از توانایی ناتوانی یا توانایی بیشتر جنگنده همراه بود. در حالی که جنگجویانی که با سنین بیشتری روبرو می شوند، جنگ های بیشتری را به دست آوردند، نه موضع و نه تجربه گذشته بر نتایج جنگ تأثیر می گذارد. ما پیشنهاد می کنیم که ریش ها سیگنال های نادرستی از تهاجمی را نشان می دهند که ممکن است باعث تشدید درگیری های درونی جنسی از طریق ارعاب شود تا مزایای مبارزه مستقیم را فراهم کند.