The infant disorganised attachment classification: “Patterning within the disturbance of coherence”

از آنجا که مقدمهی اصلی و سلیمان در سال 1990، طبقهبندی وابستگیهای ناخوشایند نوزاد به عنوان پیشبینی کنندهی سلامت روان در پژوهشهای روانشناسی توسعهی عمل میکند. همچنین توسط تمرینکنندگان به عنوان شاخصی از عدم اطمینان والدین و ریسک توسعه، در حقیقت با اطمینان بیشتری نسبت به تحقیق حمایت می شود. اگرچه سازماندهی دلبستگی فرمهای متعددی را می گیرد، معمولا تصور می شود که تجربیات کودک در مورد رفتار والدین خود را به طور مکرر هشدار می دهند. در این مقاله، ما تجزیه و تحلیل کردیم که چگونه طبقه بندی دلبستگی ناخوشایند نوزادان تثبیت شده و تفسیر شده است، گزارش نتایج از مطالعه بایگانی، مشاهدات قوم نگاری در چهار موسسه آموزشی برای برنامه نویسی دلبستگی های ناخوشایند، مصاحبه با محققان، گواهینامه ها و پزشکان و گروه های تمرکز با مربیان رفاه کودکان . تجزیه و تحلیل ما به نقش اختلافات قدرت / دانش در جلوگیری از ارتباط میان گروه های کلیدی اشاره می کند: اصلی و سلیمان و خوانندگانش؛ فرهنگ شفاهی برنامه نویسان و فرهنگ کتبی مقالات منتشر شده؛ جامعه پژوهش و تمرینکنندگان. ما بر این نکته تأکید میکنیم که چگونه تصورات دلبستگی ناخوشایند توسط یک تصویر ساده از یک کودک که از پدر و مادرش مأیوس شده است، مغناطیسی شده است.