Reflexiones sobre el patrimonio y la alimentación desde las perspectivas cultural y turística

هدف این مقاله انتقاد از تقاطعات فرهنگ غذا، میراث و گردشگری است. میراث فرهنگی زنده است و شامل عناصر انتخابی می شود که متعلق به یک فرهنگ خاص در هزینه عناصر دیگر است، برای خدمت به منافع خاص. اگر چه این بخش بخشی از یک قرارداد اجتماعی است (باید اکثریت مردم را به عنوان خودشان درک می کند)، اغلب تاسیساتی است که میراث را پیشنهاد می دهد، ترویج می دهد و / یا به رسمیت می شناسد. جنبه های میراث فرهنگی نامرغوب مانند غذا به تازگی به رسمیت شناخته شده است، و اهمیت آن برای هویت های ما اهمیت دارد. در نهایت، میراث فرهنگی در حال حاضر به عنوان یکی از منابع گردشگری بسیار مؤثر و شناخت رسمی فرهنگ مواد غذایی مورد توجه قرار گرفته است؟ (مناظر تولید، غذا، ظروف، شراب و نوشیدنی، مسیرهای گردشگری، صنایع) در زمینه گردشگری و منافع آن برای توسعه محلی صورت می گیرد.