Impact of self-interaction on evolution of cooperation in voluntary prisoner's dilemma game

مشارکت داوطلبانه، به عنوان مکانیسم ساده و معتبر برای ارتقاء همکاری در نظریه بازی، توجه زیادی به خود جلب کرده است. در این مقاله تعامل خود را با بازی معضل داوطلبانه زندانی معرفی می کنیم. به طور دقیق، با تعامل با خود، تعاونی به پاداش اضافی ثابت دست می یابد، در حالی که طرف مقابل از طریق خود تعامل نهایی را به دست نمی آورد و تنها در بازی شرکت نمی کند. نشان داده شده است که رفتار تعاونی با ایجاد خوشه های عظیم برای افزایش سطح وسوسه نقص، با افزایش پاداش اضافی قابل ملاحظه است. در حالی که برای وسوسه های بزرگ، سیستم به سلطه چرخه سه استراتژی سقوط می کند و خود تعامل به سختی بر تکامل همکاری در مقایسه با نسخه سنتی تأثیر می گذارد.