The impact of diabetes on corneal nerve morphology and ocular surface integrity

دیابت نوع یک بیماری مزمن است که ناشی از تولید انسولین ناکافی یا مصرف بی رویه انسولین است. این یکی از شایع ترین بیماری های سیستمیک در سراسر جهان با افزایش شیوع آن است. دیابت قندی با مرگ زودرس، عوارض ماکروواسکولار مانند بیماری های قلبی عروقی و عوارض جانبی میکرروکوزول همراه است، از جمله نفروپاتی به علت نارسایی کلیه، رتینوپاتی دیابتی بالغین و دیابت و نوروپاتی دیابتی همراه است. در حالی که عوارض شبکیه دیابت توسط متخصصان مراقبت از چشم به خوبی شناخته شده است، اثرات روی سطح چشم به خوبی درک نمی شود. مطالعات اخیر در ارتباط بین نوروپاتی محیطی و نوروپاتی قرنیه گزارش شده است، و این نشان می دهد که دومی ارزش پیش بینی کننده بیماری سیستمیک است. نوروپاتی قرنیه می تواند منجر به از دست دادن حس قرنیه شود و در نهایت می تواند منجر به زخم های نوروتروفیک و موربیدیتی قابل توجه بینایی شود. شکنندگی اپیتلیال و بهبودی زخم ضعیف ناشی از کاهش چسبندگی اپیتلیال به غشای پایه زیرین در دیابت همراه با نوروپاتی قرنیه، افزایش حساسیت به فرسایش قرنیه و عفونت و همچنین افزایش خطر ابتلا به جراحی پس از جراحی عوارض جانبی هدف از این مقاله بررسی تاثیر دیابت بر مورفولوژی عصب قرنیه و یکپارچگی سطح چشم است. تغییرات در فیلم اشک و سطح میکروبیوم سطحی چشم در بحث مکانیسم هایی که موجب تغییرات سطح چشم می شود، افزایش حساسیت به فرسایش قرنیه و عفونت را برجسته می کند.