Indications for red cell transfusions in pediatric patients

ترانسفوزیون سلول های قرمز در میان رایج ترین روش های درمانی در کودکان جدی بیمار، به ویژه در بستر بستری است. این به رغم این واقعیت است که برای بسیاری از تنظیمات بالینی، هیچ شواهدی وجود ندارد، به استثنای بیماران مبتلا به هموگلوبینوپاتی، به ویژه تالاسمی و کمخونی سلول داسی شکل. بدیهی است که خونریزی و خونریزی ناشی از خونریزی ناشی از انقباض عروق کرونری، نشانه های فوری است که در حال حاضر هیچ روش درمانی دیگر وجود ندارد. با این حال، بیشتر حملات به منظور جلوگیری از عوارض هیپوکسی یا ثبات همودینامیک، بر اساس نظر متخصص و اعتماد به ظرفیت حمل اکسیژن و خواص مفید همودینامیک سلول های قرمز انتقال یافته، پیشگیری شده است. سؤال پیرامون عمل جراحی اطفال در حال حاضر این است که چه مقدار سلولهای قرمز خون منتقل می شوند، به غیر از تالاسمی و کم خونی سلول های خونی، از عوارض جانبی، به غیر از ایجاد آنها جلوگیری می کند. آیا حمل و نقل از سلول های قرمز از شکستگی اندام، سکته مغزی، و غیره جلوگیری می کند یا نه؟ شواهد اپیدمیولوژیک در ادبیات آزمایشی تصادفی بالغ وجود دارد که انتقال خون قرمز لیبرال احتمالا باعث بروز چنین عوارض جانبی می شود. ارتباط این مطالعات با کودکان، به ویژه نوزادان، نامشخص است. آزمایشات تصادفی در نوزادانی که در معرض خطر هستند به هیچ وجه شواهدی نشان نمی دهند که انتقال خون قرص لیبرال مفید است، اما اطلاعات قطعی نیستند. در کودکان بالغی بالاتری داده ها نشان می دهد که برای انتقال خون قرص لیبرال هیچ سود ندارد، اما نشانه های انتقال خون قرمز نامطمئن است. اکثر پزشکان موافق هستند که ترکیب داده های آزمایشگاهی مانند هموگلوبین / هماتوکریت با علائم بالینی برای انتقال (شواهدی از هیپوکسی ارگان های انتهایی مانند تاکی کاردی، تنگی نفس و غیره) تنها راهبرد قابل قبولی در حال حاضر است تا زمانی که اطلاعات محرمانه تصادفی بیشتر .