Indicators of sustainability to assess aquaculture systems

آبزی پروری یکی از سریعترین بخش های تولید غذا در سراسر جهان است، و این امر مطلوب ارزیابی پایداری سیستم های آبزی پروری است. هدف از این مطالعه، توسعه مجموعه ای از شاخص های کمی از پایداری اقتصادی، محیط زیست و اجتماعی برای ارزیابی سیستم های مختلف آبزی پروری بود. شاخص ها از سال 1382 تا سال 2016، با ترکیب روش های بالا به پایین و پایین به بالا، همراه با مشاهدات عملی در امکانات آبزی پروری تجربی و تجاری توسعه داده شد. در مجموع 56 شاخص اقتصادی (14)، محیط زیستی (22) و اجتماعی (20) پیشنهاد شده است. شاخص های پایداری اقتصادی نشان می دهد که میزان بهره وری در استفاده از منابع مالی، امکان سنجی اقتصادی، انعطاف پذیری و ظرفیت جذب هزینه های خارجی منفی و ایجاد بودجه برای سرمایه گذاری مجدد. شاخص های زیست محیطی منعکس کننده استفاده از منابع طبیعی، بهره وری در استفاده از منابع، انتشار آلاینده ها و محصولات جانبی غیر استفاده شده و خطر کاهش تنوع زیستی است. شاخص های پایداری اجتماعی منعکس کننده ظرفیت تولید منافع برای جوامع محلی، از جمله مشاغل و امنیت غذایی، توزیع درآمد عادلانه، برابری فرصت ها و شمول جمعیت آسیب پذیر است. بنابراین شاخص های توسعه یافته را می توان در مقیاس های مزرعه، منطقه ای، جهانی و یا بخش بندی استفاده کرد. آنها کمی، گسترده، علمی صدا، آسان به درک و تفسیر، امکان پذیر است در مزارع و یا در ایستگاه های تحقیق، و اجازه می دهد مقایسه در مقیاس های مختلف از فضا و زمان. بنابراین، از آنها می توان برای ارزیابی سیستم های تولید و مقایسه ی آزمایش های مختلف تجربی در آزمایش های تحقیق استفاده کرد. آنها همچنین می توانند توسط سازمان های گواهی، سرمایه گذاران و سیاست گذاران استفاده شوند. آنها اجازه انجام تشخیص، شناسایی نقاط قوت و ضعف، تعیین اهداف و تعیین اقدامات و ارزیابی اثربخشی اقدامات و سیاست های عمومی را می دهند.