Buffered or bundled, least-cost paths are not least-cost corridors: Computational experiments on path-based and wide-path-based models for conservation corridor design and effective distance estimation

حفاظت از حوضه های حیات وحش گزینه ای برای مقابله با مشکل از دست رفتن و تکه تکه شدن زیستگاه حیات وحش است. یک مدل ریاضی که اغلب در این گزینه اتخاذ می شود، از یک الگوریتم برای یافتن مسیرهای کم هزینه بر روی سطح هزینه ای که در فرمت راتر استفاده می شود، استفاده می کند، به عنوان یک شبکه از سلول های وزنی. این مدل آسان برای پیاده سازی و کارآیی محاسباتی است، اما بدون هیچ مشکلی. قابل توجه ترین این است که یک مسیر یک رشته از سلول ها است و ممکن است نمای مناسب از یک مسیر واقعی حیات وحش باشد که اغلب از یک سلول به طور قابل ملاحظه ای گسترده تر است. از طریق آزمایش های محاسباتی با مناظر مصنوعی، این مقاله مدل موجود و یک مدل جایگزین را مقایسه می کند که 1) یک راهرو را به عنوان یک شمع از سلول ها نشان می دهد، به نام یک مسیر بزرگ، یک ؟؟ 2) هزینه مسیر گسترده ای را به عنوان مجموع مناطق با وزنی از تمام سلول های آن تعریف می کند و 3) مسیری با هزینه پایین را با عرض انتخاب شده بین دو انتهای بیش از یک هزینه ی رادیویی پیدا می کند سطح نتایج نشان می دهد که مدل مبتنی بر مسیریابی پیشرفتی نسبت به مدل مبتنی بر مسیر است، در حالیکه هر دو سطوح هزینه ی رادرس را به عنوان ورودی می یابند، اما اولویت، از لحاظ شکل و هزینه، یک راهرو بهتر را بدون به خطر انداختن سهولت اجرا و بازده محاسباتی که دومی دارد. این بدان معنی است که مدل مبتنی بر وسیع مسیر بلافاصله برای اکولوژیست ها و برنامه ریزانی که از سیستم های اطلاعات جغرافیایی برای طراحی راهروهای حیات وحش استفاده می کنند یا مطالعه ارتباطات چشم انداز استفاده می کنند، سود می برد.