Leaf phenology paradox: Why warming matters most where it is already warm

تعاملات بین آب و هوا و خواص اکوسیستم که کنترل پاسخ فنولوژیکی به گرم شدن آب و هوا و خشکسالی را درک می کنند. برای تعیین مشارکت از این تعاملات، از شاخص های پوشش گیاهی از راه دور استفاده شده از فضایی برای نظارت بر رشد برگ در شیفت های آب و هوایی و مناطق اکواریوم در جنوب شرقی ایالات متحده استفاده شد. ما چگونگی تعیین دمای هوا، شدت خشکسالی و استحکام حرارتی درختی را با ایجاد یک مدل سلسله مراتبی ایالتی فضایی بیزی برای تغییرات رویش برگ از مناطق کوهستانی به مناطق دشت ساحلی ارزیابی کردیم. ما داده های روزانه محیط زیست را با شاخص های پوشش گیاهی روزانه و دمای سطح سایبان در طی فصل بهار سبز در 59 منطقه در جنوب شرقی ایالات متحده در سال های 2001 تا 2012 به دست آوردیم. نتایج ما اثرات متقابل قوی بین خواص اکوسیستم و متغیرهای اقلیمی را در اکواریون نشان داد. ما بهار سبز بهار در کوه ها سریع تر یافتیم، در حالی که جنگل های ساحلی حساسیت بیشتری نسبت به ناهنجاری های دمای سالانه را نشان می دهند. علیرغم تشخیص روند کاهش حساسیت به گرم شدن با درجه حرارت در تمام مناطق، ما تعامل محیط زیستی را شناسایی کردیم: جنگل های تحت سلطه بافتی نسبت به گرم شدن کمتر حساس نسبت به کسانی هستند که درختان برگ های کمتر هستند، احتمالا به دلیل حضور مستمر برگ در گونه های همیشه سبز در طول فصل. سبز شدن جنگل های کوهستانی بیشتر به شدت کمبود خشکسالی و رطوبت بستگی دارد، در حالی که مناطق ساحلی نسبتا مقاوم هستند. ما دریافتیم که با افزایش استرس حرارتی تاج پوشش، تعریف شده به عنوان تفاوت دما در هوا، رشد برگ پس از سال های خشک، کاهش می یابد و پس از سال های مرطوب شتاب می گیرد.