دانلود مقالات ISI درباره چسبندگی + ترجمه فارسی

چسبندگی (به انگلیسی: Adhesion) تمایل دو یا چند ماده غیرهم‌نوع برای قرارگیری در کنار یکدیگر گفته می‌شود. این فرآیند را نباید با پیوستگی (Cohesion) که تمایل کنارهم‌قرارگیری ماده هم‌جنس است، اشتباه گرفت. سازوکار چسبندگی از این قرار است: 1. چسبندگی مکانیکی چسبندگی مکانیکی سازوکاری شبیه سازوکار کشش سطحی دارد. سطح‌های دو ماده درهم‌رفتگی فیزیکی دارند. 2. چسبندگی شیمیایی چسبندگی شیمیایی هنگامی رخ می‌دهد که پیوند شیمیای بین دو سطح برقرار شود. تواناترین پیوند یونی و کوالانس است. اگر در یک سو هیدروژن و در سوی دیگر نیتروژن، اکسیژن یا فلوئور وجود داشته باشد، پیوند کم‌زور هیدروژنی ایجاد خواهد شد. 3. چسبندگی فیزیکی در چسندگی فیزیکی (Dispersive adhesion یا Physisorption) جذب فیزیکی دو ماده بوسیله نیروهای واندروالسی است. سازوکار این گونه چسبندگی بر پایه وجود قطبش در اتم‌ها و مولکول‌ها است که در آنها قطب‌های مثبت و منفی بوجود می‌آورد و این قطب‌ها با ربایش یکدیگر، پیوند واندوالسی می‌سازند. در بحت سطح‌شناسی، چسبندگی فیزیکی، زاویه تماس و در نتیجه آن ترشوندگی را تعیین می‌کند. هنگامیکه دو فاز (مانند جامد و مایع) با هم در تماس باشند، هرچه چسبندگی بین آن دو بیشتر باشد، زاویه تماس کمتر و ترشوندگی بیشتر خواهد بود. برعکس، هرچه همدوسی بیشتر باشد، ماده تمایل به تماس بیشتر با خود خواهد بود و ازین‌رو چسبندگی و ترشوندگی کمتر و زاویه تماس بیشتر می‌شود. 4. الکترواستاتیک گاهی بین دو یا چند ماده با تبادل الکترون، نیروی الکترواستاتیک برقرار می‌شود و باعث تمایل مواد به قرارگیری کنار یکدیگر می‌شود. 5. چسبندگی نفوذی نفوذ اتم‌ها و مولکول‌های مواد در یگدیگر می‌تواند آنها را در کنار هم قرار دهد. این فرایند را می‌توان در بسیاری از مواد مانند فلزها و سرامیک‌ها با فرآیند تف‌جوشی یا پلیمرها دید.