دانلود مقالات ISI درباره سلولیت + ترجمه فارسی

سلولیت Cellulitis نوعی عفونت باکتریایی است که پوست را درگیر می‌کند. این بیماری مخصوصاً غشاء میان پوستی و چربی زیرجلدی را تحت تأثیر قرار می دهد. علائم و نشانه های این بیماری شامل یک ناحیه قرمز رنگ است که ظرف چند روز وسیع‌تر می شود. اطراف این محدوده قرمز رنگ عموماً دارای لبه نیست و ممکن است پوست ورم کند. در حالی که امکان دارد با فشار دادن قسمت قرمز، رنگ آن سفید شود، اما این امر همیشه صدق نمی‌کند. محدوده عفونت کرده معمولاً دردناک است. گاه و بیگاه عروق لنفاوی هم ممکن است درگیر این بیماری شوند و شخص مبتلا ممکن است تب کند یا احساس خستگی نماید. سلولیت بیشتر قسمت پایین پا را تحت تاثیر قرار می دهد، البته این در حالی است که این عارضه ممکن است در تمام پوست بدن و یا حتی پوست صورت بروز کند. ممکن است سلولیت تنها لایه ی بالایی پوست را تحت تاثیر قرار دهد، اما با این وجود ممکن است در برخی موارد این عفونت به بافت های زیر پوست نیز رسیده و از آنجا به غدد لنفاوی و جریان خون منتشر شود. علائم و نشانه های احتمالی سلولیت عبارتند از: قرمزی، ورم، حساسیت به لمس شدن، درد، گرم شدن پوست، تب. علل سلولیت: سلولیت هنگامی بروز می کند که یک یا چند نوع از این باکتری از طریق یک شکاف در پوست به زیر پوست بیمار راه پیدا کند. اگرچه سلولیت ممکن است در هر جای بدن بیمار رخ دهد اما محل شایعتر بروز این بیماری پوستی ساق پا است. باکتری خود را از طریق بریدگی ها، زخم ها، خراش ها و یا درماتیت و “پای ورزشکاران” به زیر پوست می رساند. گزش برخی از حشرات و یا عنکبوت های خاص نیز می تواند باعث انتقال عفونت به بیمار شود. مناطق خشک و پوسته پوسته شده ی پوست نیز می توانند مکان مناسبی برای ورود این باکتری ها به پوست باشند. تشخیص این بیماری معمولاً با کشت سلولی صورت می‌گیرد که علائم و نشانه‌های آن در این روش مشخص می‌شود، البته این روش به ندرت امکان‌پذیر است. این بیماری اغلب با آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی از قبیل سفالکسین، آموکسی‌سیلین یا کلوگزاسیلین درمان می‌شود. برای افرادی که شدیداً به پنی‌سیلین حساسیت دارند، اریترومایسین یا کلیندامایسین می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. هرگاه استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‌سیلین یا (MRSA) عاملی برای نگرانی باشد، توصیه می‌شود که از داکسی‌سایکلین یا تری متوپریم / سولفامتوکسازول نیز به صورت اضافه استفاده شود. این نگرانی در مورد وجود چرک یا عفونت‌های پیشین به MRSA است. استروئیدها می‌توانند سرعت بهبودی در بیماران تحت درمان با آنتی‌بیوتیک را تسریع بخشند. بالا آوردن منطقه عفونت کرده می‌تواند مفید باشد. داروی مسکن نیز تأثیرگذار است.