دانلود مقالات ISI درباره دندریمر + ترجمه فارسی

دندریمر (Dendrimer) یه در فارسی درخت پار (درخت سان) به مولکول‌های شاخه‌ دار گفته میشود. درخت پارها، عمدتاً نسبت به مرکز خود متقارن هستند. گروهی دیگر از ترکیبات شیمیایی مشابه که درخت‌وار هستند نیز نسبت به یک نقطه کانونی تقارن دارند. دندریمرها مولکول‌های صفربعدی منشعبی در ابعاد نانو هستند که از یک هسته‌ مرکزی تشکیل می‌شوند که شاخه‌های زیادی مرحله به مرحله و به صورت تکرارشونده مشابه شاخه‌های درخت از آن منشعب شده است. هر گروه از دندریمرها از نظر اندازه، شکل، طول شاخه‌ها، گروه‌های عاملی سطحی و خواص سطحی بسیار به هم مشابه‌اند. دندریمرها می‌توانند مولکول‌های مختلف را با توجه به اندازه، خواص سطحی (مانند بار الکتریکی) و گروه‌های عاملی آنها در میان شاخه‌های خود حبس کرده و از تاثیر عوامل خارجی بر آنها جلوگیری کنند. همچنین می‌توانند با توجه به شرایط محیط، مولکول‌های درون خود را آزاد سازند. با استفاده از دندریمرها می‌توان مولکول‌های آب‌گریز را در محیط آب‌دوست منتقل کرد و برعکس. با توجه به موارد ذکر شده، دندریمرها نقش مهمی را در انتقال و رسانش هدفمند داروها ایفا می‌کنند. آنها به واسطه‌ گروه‌های عاملی متعدد در سطح خود می‌توانند انواع مولکول‌ها را به سطح خود متصل و حمل کرده و در نهایت رها سازند که از این ویژگی می‌توان در جهت هدفمندسازی رسانش دارو به یک منطقه‌ خاص از بدن نیز استفاده کرد. با اینکه می‌توان منشا درخت‌پارها را بسپارهای خطی و سپس بسپارهای منشعب دانست، اما ویژگی‌های ساختاری شگفت‌انگیز درخت‌پارها و درشت مولکول‌های با شاخه‌های زیاد، کاملاً با ویژگی‌های بسپارهای سنتی متفاوت است. با وجود استفاده بسپارها در سیستم‌های دارورسانی، درخت‌پارها در مقایسه با آنها حائز منافع بیشتری هستند. آنها چند پاشیدگی محدود و ابعادی در حد نانومتر دارند که موجب عبور آسان‌تر از سدهای زیستی می‌شود. دندریمرها می‌توانند مولکول‌های میهمان را به وسیله گیرنده موجود در سطح خود حمل یا درون حفرات موجود در بین شاخه‌ها کپسوله کنند. ویژگی‌های بی نظیر درخت‌پارها مثل اندازه کنترل شده، تک پاشیدگی (monodispersity) و گروه‌های سطحی تغییرپذیر، این مولکول‌ها را برای کاربردهای بیوپزشکی مطلوب می‌سازد. گروههای انتهایی در درخت‌پارها می‌توانند توسط عامل‌های مختلف درمانی و تصویربرداری، به طور خاص و کنترل شده عامل دار شوند، که این خود پتانسیلی برای استفاده آنها دردارورسانی هدفمند محسوب می‌شود. علاوه بر آن از وجود حفرههای خالی در درخت‌پارها برای کپسوله کردن مولکولهای دارویی آبگریز استفاده می‌شود. وجود گروههای آمین نوع سوم در درخت‌پارهای پلی آمیدوآمین ایجادکننده برهمکنش‌های اسید- باز وپیوندهای هیدروژنی است، همانطور که باعث برهمکنش‌های غیرکوولانسی با مولکول‌های کپسوله شده میزبان می‌شود. همه این ویژگی‌ها باعث می‌شود که درخت‌پارها عامل‌هایی مناسبی برای انحلال پذیری داروهای آبگریز باشند. پیدایش درخت‌پارهای عامل دارشده با پلی اتیلن گلیکول که درخت‌پارهایی با ابعاد بزرگتر محسوب می‌شوند باعث انحلال پذیری در آب و افزایش بارگیری دارو می‌شود. درخت‌پارها از نظر کاربرد در زمینه‌های گوناگونی مورد استفاده قرار می‌گیرند: دارونشانی و دارورسانی، سنتز نانوذرات، حسگرها، ژن‌رسانی، تعویض خون. با پیشرفت روزافزون نانودارورسانی، شاهد استفاده از دندریمرها به عنوان حامل مناسبی برای داروها هستیم.