دانلود مقالات ISI درباره ایمپلنت های دندانی، درون‌کاشت های دندانی + ترجمه فارسی

ایمپلنتها پایه هایی از جنس تیتانیوم خالص هستند که درون استخوان فک گذاشته می شود و به عنوان ریشه دندان جهت نگهداری روکش هایی که جایگزین تاج دندان می شوند استفاده می شوند این ریشه های مصنوعی پس از اینکه در استخوان محکم شدند، دندانهای جدید روی این ریشه ها نصب می گردند و این دندانها کاملا” از هر نظر شبیه به دندانهای طبیعی هستند و احساس می گردند. این روکش ها بطور ثابت توسط چسب های دندانپزشکی به ایمپلنت چسبانیده می شوند. همچنین در مواردی که برای دندانهای مصنوعی فرد گیرکافی در دهان نداشته باشد، می توان از ایمپلنت های باریک یا مینی ایمپلنت ها به عنوان محل گیر مناسبی جهت ثابت نگداشتن دندان مصنوعی استفاده نمود. موارد استفاده از ایمپلنت های دندانی 1- فاصله بین دندانهای جلو در اثر از دست رفتن یک دندان بطوری که دندانهای مجاور آن طبیعی باشند. 2- فاصله زیاد بین دندان ها در اثر از دست رفتن یک یا بیش از یک دندان بطوری که دندانهای مجاور آن طبیعی باشند. 3- زمانی که یک یا بیش از یک دندان از انتهای هر قوس دندانی از دست رفته باشد و تنها یک سمت، دندان طبیعی باشد. 4- زمانی که کلیه دندانهای یک یا هر دو فک از دست رفته باشد. در صد موفقیت انجام ایمپلنت به عوامل مختلفی بستگی دارد که در بیماران مختلف متفاوت است. حتی این مسئله در مورد ایمپلنت فک بالا و پایین نیز تفاوت دارد. به طور متوسط میزان موفقیت ایمپلنت دندانی ۹۵% گزارش شده است. بهترین حالت قرار دادن ایمپلنت قرار دادن ایمپلنت بلافاصله پس از کشیدن دندان است. در صورتی که دندان از دست رفته، عفونی نباشد و مقدار زیادی استخوان در اثر عفونت از دست نرفته باشد، شانس زیادی برای برای جایگزینی همزمان ایمپلنت وجود دارد. در مورد دندانهایی خلفی که معمولاً چند ریشه هستند و مخصوصاً اولین دندانهای خلفی بزرگ که دو یا سه ریشه است، جایگزین همزمان دندان کشیده و ایمپلنت معمولاً مقدور نیست و بهتر است حدود ۶ هفته صبر کرد. معمولاً پس از کشیدن دندان، مقداری تحلیل استخوان اتفاق می افتد، دندانپزشک تا حد امکان سعی می کند بلافاصله پس از کشیدن دندان اگر شرایط فراهم باشد، ایمپلنت را در حفره ی دندان کشیده شده جایگزین کند. مزایای ایمپلنت های دندانی ایمپلنتهای دندانی جایگزین مناسبی هستند برای: 1- کسانی که با دندان مصنوعی متحرک نمی توانند عمل جویدن را براحتی انجام دهند. 2- کسانی که دندانهای خود را از دست داده اند و نمی خواهند دندان مصنوعی متحرک داشته باشند. 3- کسانی که احتیاج به بریج (پروتز ثابت) دارند ولی نمی خواهند دندان های سالم مجاور جای خالی دندان از دست رفته شان آسیب ببیند یا تراشیده شود. 4- کسانی که تمایل به داشتن دندانهایی بامشابهت خیلی نزدیک به دندانهای طبیعی دارند. خالی ماندن جای دندان وقتی شما دندانتان را از دست می دهید، آهسته آهسته استخوان در آن ناحیه تحلیل می رود و کم کم دندانهای مجاور تغییر مکان می دهند و تماسشان غیر عادی می گردد، سپس دندانهای مقابل رویش بی رویه می کنند و سیستم دندانی شما را دچار اختلال مینمایند. استخوان فک کم کم تیز می شود و نسج نرم روی آن ( لثه ) نازک و آسیب پذیر می شود. زبان رشد بی رویه می کند و در جای خالی قرار می گیرد. در صورت از دست دادن دندانهای بیشتری عملکرد در بدن ۴ تا ۵ برابر کاهش می یابد و شخص به سمت غذاهای غیر فیبری و نرم گرایش پیدا می کند. وقتی استخوان تحلیل می رود در این زمان حتی درمان توسط ایمپلنتهای دندانی گاهی غیر ممکن و یا خیلی سخت و زمان بر می شود.