دانلود مقالات ISI درباره شکل پذیری + ترجمه فارسی

یکی از ویژگی‌های مکانیکی مواد جامد است که بصورت قابلیت قبول کرنش همگن در جسم در دو حالت تغییر شکل الاستیک و تغییر شکل پلاستیک تعریف می‌شود. در حالت الاستیک، تغییر شکل با نیرو ارتباط مستقیم دارد و در اثر کاهش یا افزایش آن، کاهش یا افزایش میابد. در حالت پلاستیک، تغییر شکل ماندگار است و با حذف نیرو، جسم به شکل اولیه ی خود باز نمی گردد. این ویژگی با قابلیت سیمی شدن در اثر کشش سنجیده می‌شود. ویژگی مشابه دیگر «چکش خواری» می‌باشد که با قابلیت ورقه شدن در اثر ضربه (مانند ضربه‌های چکش) یا نَوَرد (با استفاده از غلطک) سنجیده می‌شود. با توجه به آزمایشهای وسیعی که روی نمونه‌هایی از خاک مریخ انجام شده، تاکنون امکان وجود حیات در این سیاره اثبات نشده است. شکل پذیری یک خاصیت ذاتی و کیفی ماده است. به‌ طور کلی شکل پذیری از سه جنبه اهمیت دارد: 1- برای نشان دادن حدی که در آن فلز می ‌تواند در اثر عملیات فلزکاری مانند نورد و اکستروژن تغییر شکل دهد، بدون این بشکند. 2- برای نشان دادن قابلیت تغییر شکل پلاستیک فلز قبل از شکست به طراح. شکل پذیری زیاد نشان می ‌دهد که ماده می تواند بدون شکست تغییر شکل موضعی دهد، که این امر می‌تواند باعث اشتباه طراح در محاسبه تنش یا پیش‌بینی بارهای خطرناک شود. 3- یک معرف که تغییرات میزان ناخالصی یا شرایط فرآیند را نشان می دهد. مقدار شکل پذیری می‌ تواند معیاری برای کیفیت فلز به‌ حساب آید، حتی اگر بین مقدار شکل پذیری و عملکرد آن هیچ رابطه مستقیمی موجود نباشد. شکل پذیری در عمران: قابلیت جذب و اتلاف انرژی در محدوده ی رفتارهای غیره خطی تحت اثر بارهای رفت و برگشتی زلزله را اصطلاحا شکل پذیری می گویند. فلسفه ی اصلی آن است که رفتارهای غیره خطی مورد نیاز در سازه ایجاد شود و در عین حال خرابی ها به حداقل ممکن کاهش یابد. عوامل موثر در شکل پذیری 1- مصالح مصرفی فولاد و بتن ذاتا شکل پذیر می باشند. در سازه فولادی فولاد نرم تر پس شکل پذیرتر در سازه بتنی اف پرایم سی بیشتر شکل پذیری بیشتر خواهد شد. 2- جزئیات سازه ای: اصل تامین شکل پذیری در دتایل های اجرایی باید صورت گیرد در سازه فلزی چشمه اتصال را داریم و در سازه بتنی آرایش میلگردها شکل پذیری سازه را ایجاد میکنند.