آشنایی با موضوع

در علوم رایانه و ریاضیات، برنامه‌ریزی پویا یا داینامیک روشی کارآمد برای حل مسائل جستجو و بهینه‌سازی با استفاده از دو خصیصهٔ زیرمسئله‌های هم‌پوشان و زیرساخت‌های بهینه است. بر خلاف برنامه‌ریزی خطی، چارچوب استانداردی برای فرموله کردن مسائل برنامه‌ریزی پویا وجود ندارد. در واقع، آنچه برنامه‌ریزی پویا انجام می‌دهد ارائه روش برخورد کلی جهت حل این نوع مسائل است. در هر مورد، باید معادلات و روابط ریاضی مخصوصی که با شرایط آن مسئله تطبیق دارد نوشته شود. معمولا از برنامه‌نویسی پویا برای حل مسائل بهینه‌سازی و شمارشی استفاده می‌شود. در مسائل بهینه‌سازی ممکن است جواب‌های بسیاری وجود داشته باشد، اما برای ما جواب بهینه (مثلا بیشینه یا کمینه) مهم است. البته دقت کنید که جواب بهینه لزوما یکتا نیست و امکان دارد چند جواب مختلف اما بهینه وجود داشته باشد و ما معمولا فقط یکی از این جواب‌ها را می‌خواهیم. در الگوریتم برنامه نویسی پویا، ابتدا مسائل کوچک حل میشوند و در یک مکان ذخیره می شوند و سپس به تدریج به حل مسئله اصلی می رسیم. روش پویا یک روش جزء به کل یا پایین به بالا (bottom - up) است و بصورت بازگشتی به جواب می رسد. این روش در سال ۱۹۵۳ توسط ریاضی‌دانی به نام ریچارد بلمن معرفی شد. برنامه‌ریزی پویا در ریاضی و علوم رایانه روشی شناخته شده‌است که از آن در نوشتن الگوریتم‌های بهینه با استفاده از حذف اجرای چند بارهٔ یک زیر مسئله یکسان استفاده می‌شود. تعریف برنامه ریزی پویا در ریاضی و علوم رایانه متفاوت است. نشان داده شده‌است که روش علوم رایانه ای برای برنامه ریزی پویا کارایی بالاتری دارد زیرا محاسبات تکراری را حذف می‌کند در حالی که در روش ریاضی برنامه ریزی پویا امکان کاهش فضای حافظه بیشتر است.
در این صفحه تعداد 2118 مقاله تخصصی درباره برنامه‌ریزی پویا یا برنامه‌ نویسی پویا که در نشریه های معتبر علمی و پایگاه ساینس دایرکت (Science Direct) منتشر شده، نمایش داده شده است. برخی از این مقالات، پیش تر به زبان فارسی ترجمه شده اند که با مراجعه به هر یک از آنها، می توانید متن کامل مقاله انگلیسی همراه با ترجمه فارسی آن را دریافت فرمایید.
در صورتی که مقاله مورد نظر شما هنوز به فارسی ترجمه نشده باشد، مترجمان با تجربه ما آمادگی دارند آن را در اسرع وقت برای شما ترجمه نمایند.
متأسفانه هیچ مقاله ای در این موضوع وجود ندارد