دانلود مقالات ISI درباره آموزش عالی + ترجمه فارسی

آموزش عالی(به انگلیسی: Higher education) بخشی از سیستم آموزشی در کشورهاست که بعد از اتمام دوران تحصیلات دبیرستان آغاز می شود و مربوط به آموزش در داخل دانشگاه است. دانشگاه را در فرهنگ‌های لغت این گونه تعریف کرده‌اند: نهادی برای آموزش عالی که سه ویژگی اصلی دارد: 1. دانشکده‌هایی در رشته‌های گوناگون دانش 2. تسهیلاتی برای پژوهش استادان و دانشجویان 3. رتبه‌های آموزشی که به دانشجویان و استادان داده می‌شود. گفته می‌شود که قدیمی‌ترین نهادی که به دانشگاه‌های امروزی شباهت بیشتری داشت، حدود شش و نیم سده پس از برپایی آکادمی افلاطون (که در باغ آکادامه و دره آکادموس آتن گشایش یافت) فعالیت می‌کرد. دانشگاه‌ها بر حسب علومی که در آنها تدریس می‌شوند، بر دو نوع هستند: • دانشگاه‌های جامع • دانشگاه‌های تخصصی دانشگاه در تمام سطوح علمی گوناگون (کاردانی، کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا) و رشته‌های مختلف مدرک دانشگاهی ارائه می‌نماید. سرمایه‎گذاری در آموزش عالی تنها با این هدف انجام نمی‎شود که دانشجویان به مشاغل بهتر و درآمدهای بالاتری دست یابند، بلکه توسعه آموزش عالی این هدف را دنبال می‎کند که دانشگاه‌ها‌ قدرت تفکر را در جوانان بارور کنند و پرورش دهند. این امر نقش آنها را در زندگی اجتماعی حساس‎تر می‎کند و قدرت تولید و مشارکت فارغ‌التحصیلان دانشگاهی را در تولید ملی افزایش می‎دهد. فایده سرمایه‎گذاری در آموزش عالی را از دو جنبه می‎توان بررسی کرد: فایده‎های فردی و فایده‎های اجتماعی. فواید فردی سرمایه‎گذاری در آموزش عالی، از دیدگاه «مصرفی و تولیدی» قابل مطالعه‎اند. برای بسیاری از جوانان حضور در بین دانشجویان و استفاده از محیط و فضای حاکم بر دانشگاه‌ها‌ اقناع‎کننده است. در این محیط، امکان شناخت افراد فرهیخته، لذت بحث و مصاحبه با استادان و بزرگان علم و دانش، زندگی اجتماعی بین دانشجویان و هم سن و سالان، استفاده از امکانات ورزشی و فعالیت‌ها‌ی فوق برنامه، گردش علمی و کسب تجارت تازه به وفور فراهم و تامین می‎شود. از سوی دیگر، والدین از فرستادن فرزندان خود به دانشگاه احساس رضایت می‎کنند. آنها بر این باورند که سپردن سرنوشت فرزندان به دانشگاه‌ها‌، دیر یا زود، با موفقیت همراه خواهد بود. در واقع، همه عوامل فوق، فایده‎های مصرفی ناشی از سرمایه‎گذاری در آموزش عالی به شمار می‎آیند. آموزش عالی آزاد شامل موارد زیر است: • آموزش های حرفه‌ای و تخصصی مورد نیاز سازمان ها، نهادها و صنایع، • بازآموزی و آموزش های تکمیلی برای دانش آموختگان، • آموزش های تکمیلی برای دانشجویان، • آموزش های ضمن خدمت مدیران و کارکنان سازمان های دولتی و غیردولتی، • آموزش های تخصصی مورد نیاز بازار کار و جامعه، • آموزش های عمومی شهر و شهروند.