دانلود مقالات ISI درباره محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال + ترجمه فارسی

محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال (محور HPA یا محور HTPA) یک مجموعه پیچیده از تأثیر مستقیم و تعاملات بازخورد در میان سه جزء است: هیپوتالاموس، غده هیپوفیز (ساختار نخاعی شکل واقع در زیر تالاموس) و آدرنال غدد فوق کلیه (اندام های کوچک و مخروطی بالای کلیه) نیز نامیده می شود. این اندام ها و تعاملات آنها، محور HPA، یک سیستم عصبی مرکزی است که کنترل واکنش های استرس را کنترل می کند و بسیاری از فرآیندهای بدن را شامل هضم، سیستم ایمنی، خلق و خوی، احساسات جنسی، ذخیره انرژی و هزینه می کند. این مکانیسم رایج برای تعاملات بین غدد، هورمون و بخش هایی از میان میانه ای است که به طور کلی سندرم انطباق عمومی (GAS) را در بر می گیرد. در حالی که هورمونهای استروئیدی به طور عمده در مهره داران تولید می شوند، نقش فیزیولوژیکی محور HPA و کورتیکواستروئیدها در پاسخ استرس بسیار پایه است که سیستم های مشابه را می توان در بی مهرگان و موجودات تک سلولی پیدا کرد. محور HPA، محور HPG، محور HPT و سیستم هیپوتالاموس-neurohipophyseal چهار سیستم عصبی مرکزی نورونی هستند که از طریق آن عملکرد هیپوتالاموس و هیپوفیز مستقیم نوروآندوکرین کنترل می شود. عناصر کلیدی محور HPA عبارتند از: هسته پاراوجتاکی هیپوتالاموس که حاوی نورونهای نوروندوکرین است که هورمون وازوپرسین و هورمون آزاد کننده کورتیکوتروپین را ترشح می کند و ترشح می کند (CRH). این دو پپتید تنظیم می کنند: لوب قدامی غده هیپوفیز. به طور خاص، CRH و وازوپرسین ترشح هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک (ACTH)، که بعدها به عنوان کورتیکوتروپین شناخته می شود، تحریک می شود. قشر آدرنال، که هورمون های گلوکوکورتیکوئیدی (عمدتا کورتیزول در انسان) را در اثر تحریک ACTH تولید می کند. گلوکوکورتیکوئیدها به نوبه خود در هیپوتالاموس و هیپوفیز (در جهت کاهش تولید CRH و ACTH) در چرخه بازخورد منفی عمل می کنند.