دانلود مقالات ISI درباره اینفیلیکسیماب + ترجمه فارسی

اینفیلیکسیماب (Infliximab) با نام تجاری رمی‌کید (Remicade) یک پادتن تک ‌تیره پروتئین فیوژن برابر عامل نکروز تومور آلفا (TNF-α) مورد استفاده در درمان بیماری‌های خودایمنی است. اینفلیکسیماب برای درمان آرتریت روماتوئید، آرتریت پسوریاتیک، کولیت اولسراتیو، بیماری کرون، و اسپوندیلیت انکیلوزان استفاده می شود. تزریق این دارو برای درمان کودکان (6 سال و بالاتر) و بزرگسالان مبتلا به کولیت اولسراتیو استفاده می شود و همچنین برای درمان بزرگسالان مبتلا به ورم مفاصل پسوریازیس، که یک نوع از ورم مفاصل است که باعث درد و تورم مفصل و پوسته پوسته شدن نقره ای پوست در برخی از مناطق از بدن استفاده می شود. اینفیلیکسیماب با اتصال به TNF-α کار می‌کند. TNF-α پیامبر شیمیایی (سیتوکین) و بخش مهمی از واکنش خود ایمنی است. در آرتریت روماتوئید، به نظر می‌رسد اینفیلیکسیماب با جلوگیری از TNF-α از اتصال به گیرنده آن در سلول کار می‌کند. اینفیلیکسیماب پادتن‌های مصنوعی است. این روش در اصل در موش به عنوان یک آنتی بادی ماوس توسعه داده شد. با توجه به واکنش‌های ایمنی بدن انسان به پروتئین ماوس، حوزه مشترک ماوس با حوزه آنتی بادی انسانی مشابه جایگزین شد. این آنتی بادی‌ها در تیتر آنتی بادی monospecific یعنی آنها مشابه در ساختار و میل خود به هدف هستند، برای آن است که یک آنتی بادی مونوکلونال نامیده می‌شوند. علاوه بر این، به عنوان ترکیبی از ماوس و توالی اسید آمینه آنتی بادی انسانی هستند، برای آن است که یک آنتی بادی مونوکلونال پروتئین فیوژن نامیده می‌شوند. این دارو به عنوان آنتی بادی مونوکلونال با باند شدن به فاکتور نکروزه کننده تومور باعث خنثی شدن فعالیت و اتصال این فاکتور به گیرنده مربوطه می شود و از ورود و مهاجرت سلول های التهابی و محصولات TNF-alfa به ناحیه التهابی به روده و مفصل جلوگیری کند. جذب آن وریدی است. دارو نباید با دیگر داروهای وریدی ترکیب شود. حداقل زمان انفوزیون دارو باید 2 ساعت باشد. سل، عفونت های قارچی مهاجم و دیگر عفونت های فرصت طلب در بیماران دریافت کننده این دارو مشاهده شده است از این رو بیمار را به منظور سل نهفته آزمایش کرده و در صورت دارا بودن این بیماری درمان را شروع می کنیم. عوارض جانبی مصرف این دارو عبارتند از: گرفتگی بینی، درد سینوسی، سردرد. درد معده خفیف، بثورات پوستی خفیف، فلاشینگ (گرمی، قرمزی). مطالعات کافی درباره مصرف داروی این گروه در حیوانات خطری را برای جنین نشان نداده است. . ولی مطالعات کافی در زنان حامله وجود ندارد. یا اینکه مطالعات در حیوانات بیانگر ایجاد عارضه جانبی در جنین بوده است. ولی مطالعات کافی در زنان حامله خطری را برای جنین در سه ماهه اول حاملگی نشان نداده است. وشواهدی از خطر در مورد مصرف دارو در بقیه دوران حاملگی وجود ندارد.