دانلود مقالات ISI درباره میوکوتوکسین + ترجمه فارسی

میوکوتوکسین(به انگلیسی: Mycotoxin) یا قارچ های میکروسکوپیک، گیاهانی انگلی هستند که بر روی خوراک دام و طیور رشد میکنند. این قارچ ها نه تنها ذاتا کیفیت دانه ها از نظر مواد مغذی را کاهش می دهند. بلکه یک سری مواد شیمایی را که تحت عنوان مایکوتوکسین نامیده می شوند را تولید میکنند که این مواد شیمایی منجر به پایین آمدن راندمان رشد و تولید مثل حیوانات در مزارع دامپروری می شوند. مایکوتوکسین ها در ذرت، گندم، یولاف، جو، تخم پنبه و بادام زمینی قابل رد یابی می باشند. ۵ مایکوتوکسین مهم که باعت کاهش بازده حیوانات می شوند عبارتند از آفلاتوکسین، دی اکسی نیوالنون یا DON، ارگوت، اوکراتوکسین و زیرالنون یا ZEN. که در مقالات بعدی با ویژگی هر کدام از این مایکوتوکسین ها آشنا خواهیم شد. مایکوتوکسین ها گستره مختلف مولکول ها هستند که توسط برخی گونه های قارچ تولید می شوند و برای حیوانات و انسان ها مضرند. مایکوتوکسین ها در دانه غلات و علوفه، قبل از برداشت، هنگام برداشت و بعد از آن در شرایط آب و هوایی مختلف تولید می شوند. اگر غلات در شرایط آب و هوایی معتدل، نیمه معتدل و استوایی تولید شوند، اگر در فصل برداشت، رطوبت زیاد و بارندگی وجود داشته باشد احتمال آلودگی غلات با قارچ وجود دارد. در حیوانات مزرعه ای، مایکوتوکسین ها اثرات منفی روی مصرف خوراک، عملکرد حیوان،میزان رشد و سیستم ایمنی دارند. نشخوار کنندگان معمولا مقاومت بیشتری به علت توانایی سم زدایی میکروارگانیسم های شکمبه نسبت به غیر نشخوار کنندگان به خوراک آلوده به مایکوتوکسین دارند. . مشکل مایکوتوکسین ها فقط در خوراک حیوان یا کاهش عملکرد دام و طیور نیست بلکه در گوشت و شیر و تخم مرغ هم وجود دارد که میتواند برای سلامت انسان تهدید آمیز باشد. قارچ های آسپرژیلوس، فوزاریوم و پنیسلیوم در تولید مایکوتوکسین های مضر مهمترند. مایکوتوکسین مهم تولید شده ازآسپرژیلوس آفلاتوکسین است. درک اینکه متابولیت های بعضی از کپک های مواد غذائی مسئول بیماری حیوانات و مرگ آنها می باشد در سال 1960 اتفاق افتاد. اکنون به خوبی مشخص گردیده که متابولیت های سمی قارچی (مایکوتوکسین ها) مسئول اپیدمی های بزرگ در انسان و حیوان در چند سال اخیر بوده و مهم ترین وقوع مسمومیت های قارچی شامل ارگوتیسم عامل مرگ حداقل صد هزار نفر از مردم اروپا در هزاره گذشته،مسمومیت ATA مسئول مرگ حداقل صد هزار نفر مردم روسیه در بین سال های 1942 تا 1948، مسمومیت استاکی بوتریو توکسیکوزیس مسئول مرگ ده ها هزار اسب در روسیه در سال 1930 و مسمومیت آفلاتوکسینی که باعث مرگ صد هزار بوقلمون در انگلستان در سال 1960 و مرگ و بیماری در بسیاری از حیوانات دیگر و احتمالاً انسان بوده است. مایکوتوکسین ها بعنوان محصولات متابولیکی ثانویه شناخته می شوند این بدان معنی است که این مواد نقش خاصی در متابولیسم طبیعی و رشد قارچ ندارد و بطور معمول البته نه کاملا انحصاری توسط قارچهای درحال رشد تولید می شوند. این مواد معمولا دارای مولکولهای متفاوتی هستند، از ساختمانهای شامل یک حلقه هترو سیکلیک با وزن مولکولی کمتر از ۵۰ دالتون تا گروههایی از حلقه های نامتجانس با وزن مولکولی بیش از ۵۰۰ دالتون. مایکوتوکسین ها چهار نوع اصلی از مسمومیت را موجب می شوند که عبارتند از مسمومیت حاد، مسمومیت مرمن، خاصیت جهش زایی و ناقص الخلقه زایی. اصلی ترین اثر شرح داده شده برای مایکوتوکسیکوز حاد بر جای گذاشتن آثار سوء بر کبد و کلیه می باشد که ادامه آن موجب مرگ می شود. علائم مسمومیت های مایکوتوکسین تقریباً همانند ساختمان شیمیائی آنها متفاوت هستند. بعضی ترکیبات مایکوتوکسین ممکن است چند علامت نشان داده تا به مرگ منجر شود، در حالی که سایر ترکیبات مایکوتوکسین ممکن است اثرات شدیدی شامل نکروز جلدی، لولوپنی و ضعف ایمنی از خود بروز دهند. مقادیری که تولید بیماری مزمن می کنند، از نظر مقدار بسیار کمتر از مقادیری که تولید مسمومیت حاد می نمایند، می باشند و لذا صدمات طولانی مدت مانند ایجاد تومور و سرطان از خود به جا گذاشته و تنها زمانی که بیماری کاملاً پیشرفت نمود ظاهر می شود. ترکیبات سمی بسیاری از کشت های کپک ها به دست آمده است. به هر حال همه اینها باعث بیماریهای انسانی و حیوانی نمی شوند. توکسین هائی که به عنوان بالاترین پتانسیل بیماریزائی در انسان و آلوده کننده مواد غذائی مورد نگرانی در بهداشت عمومی می باشند.