دانلود مقالات ISI درباره نکروز یا بافت‌مردگی + ترجمه فارسی

نکروز یا بافت‌مردگی (Necrosis) مجموعه‌ای از سلولها و بافتهای مرده در یک نقطه از بدن است. نکروز بافت معمولا بر اثر قطع جریان خون آن ایجاد میشود. گاهی اوقات عفونت ها و یا مواد شیمیایی هم میتوانند موجب نکروز بافت شوند. در صورت نکروز وسیع در یک بافت ممکن است نیاز به خروج آن بافت توسط عمل جراحی وجود داشته باشد. یک عامل خارجی مانند التهاب، سم باکتریایی یا یک تروما می‌تواند منجر به نکروز گردد و بنابراین در تعریف مرگ سلول، نباید با مفهوم آپوپتوز (خودکشی برنامه ریزی شده سلول) اشتباه شود. سلولهایی که توسط نکروز می‌میرند معمولاً سیگنال‌های شیمیایی مشابه آپوپتوز را به سیستم ایمنی بدن ارسال نمی‌کنند و به همین دلیل فعال شدن فاگوسیتهای نزدیک به محل انجام نشده و سلولهای مرده هضم و نابود نمی‌شوند و پیامد آن سلول‌های مرده، که منجر به ساخت بافت‌های مرده و بقایای سلولی در نزدیکی یا در محل مرگ سلولی شده است بصورت بخشی سیاه شده و تیره باقی می‌مانند. به همین دلیل، اغلب لازم است برای حذف بافت نکروزه از روش دبریدمان (برش و جراحی) استفاده نمود. نکروز نوعی مرگ سلولی است که همیشه پاتولوژیک است(یعنی همیشه به دلیل آسیب رسیدن به سلول ایجاد می شود و به دلیل فرایندهای طبیعی بدن مثل حفظ شکل بافت و. . . نیست). از جمله این آسیب ها کمبود خونرسانی، تماس با سموم، عفونت های مختلف و ضربه است. بافت ‌مردگی سلولی می‌تواند به علت یک عامل خارجی، از جمله جراحت، عفونت، سرطان، انفارکتوس، سموم، ROS (مثل پراکسیدها)، و التهاب ایجاد شود. به عنوان مثال، انفارکتوس (انسداد جریان خون به بافت عضلانی) باعث نکروز بافت ماهیچه‌ای به علت فقدان اکسیژن در سلول‌های آسیب دیده رخ می‌دهد. گونه‌ای از عنکبوت (معروف به قهوه‌ای خلوت نشین) و مار می‌توانند نکروز بافت در نزدیکی جای نیش ایجاد کنند، از دیگر عوامل می‌توان به یک گروه استرپتوکوک اشاره نمود. در بافت نکروز همان واکنش‌های شیمیایی معمول بافت آپوپتوتیک اتفاق می‌افتد. اگر مقدار زیادی از بافت به هم پیوسته نکروزه شود، قانقاریا نامیده می‌شود. مراقبت مناسب و درمان زخم‌ها یا گزیدگی نقش کلیدی در پیشگیری از این نوع نکروز گسترده خواهد داشت