دانلود مقالات ISI درباره پداگوژی + ترجمه فارسی

پداگوژی (Pedagogy) هنر یا علم وجودی یک معلم است. این اصطلاح عمومأ به استراتژی ها یا راهبردهای آموزش مربوط می شود، که برخی ها ازآن به عنوان سبک یادگیری نیز یاد می کنند. پداگوژی که در در لغتنامه ها از آن به معنی "روش آموزگاری"، "فن تعلیم"، "علم تعلیم" ترجمه شده، گهگاهی هم به عنوان استفاده صحیح ازراهبردهای آموزشی در جریان فرایند یاددهی و یادگیری نیز تعریف می شود. برای نمونه، پائولو فریر، از روش آموزشی بزرگسالی خود به عنوان پداگوژ ی انتقادی یاد می کند. در ارتباط با استراتژی های آموزشی، اعتقادات فلسفی خود معلم از آموزش بوسیله دورنمای دانش و تجارب شاگردان، موقعیت های شخصی و محیطی و نیز اهداف یادگیری که از طریق تعامل دانش آموزان و معلمان تنظیم میگردد، اداره می شوند. نظریه‌پردازان انتقادی تعلیم و تربیت به «رادیکال‌ها» نیز مشهورند. این نام‌گذاری به دلیل وجود دیدگاه‌های اغلب تندروانه آنها در خصوص مسایل سیاسی‌ـ‌‌اجتماعی است. یک کلمه یونانی است که از دو کلمه ped به معنی طفل و agogy به معنی راهنما مشتق شده است. در واقع وظیفه برده ای بوده که اداره و هدایت اطفال را بر عهده داشته است. در قرن نوزدهم با پیشرفت علوم انسانی در زمینه های روانشناسی و جامعه شناسی، علمای تعلیم و تربیت به فکر افتادند تا واقعیتها و شرایط تربیتی را به شیوه تجربی و علمی مطالعه نمایند اینان در صدد برآمدند که برای بررسی مسایل تربیتی طرحی نو ارائه نمایند. از این روآنان بین تربیت که عمل است و دانش تربیت که به مطالعه آن میپردازد تفاوت قائل شدند. پداگوژی در گذشته هنر و علم تربیت کودکان بود و اغلب مترادف با واژه تدریس یا تعلیم و آموزش به کار برده می‌شد. اکنون پداگوژی مفهوم گسترده‌تری یافته است و در موارد مختلفی به کار می‌رود از جمله؛ علم، اخلاق، فلسفه علمی، فنون مختلف و آفرینش آثار زیبا. اما مهمترین دستاوردی که از پداگوژی انتظار می‌رود، این است که فراگیران با این روش به جای اینکه نگرش و مهارت‌های خود را مستقیما از معلمان خود دریافت کنند، بتوانند با راهنمایی معلمان، به کشف و نوآوری برسند و یاد بگیرند که به چه دانشی، نگرشی و یا مهارتی نیازمندند و چگونه و از چه راهی می‌توانند آن رابه دست آورند. هدف نهایی، از کاربست الگوی تدریس پداگوژیک یادگیری از طریق همیاری و دستیابی به فعالیت‌های عالی ذهنی است. یادگیری از طریق همیاری که در شروع این قرن ازطرف جان دیویی مطرح شد، در چند سال اخیر از بحث‌های دائمی آموزش شده است. به این ترتیب، فراگیران وارد فرآیند کشف، نوآوری و در یک کلام، خلاقیت می‌شوند و اینجاست که هنرها و از جمله مهمترین و بهترین آنها برای دستیابی به این هدف،‌وارد میدان می‌شوند و «تئاتر پداگوژیک» مفهومی کاربردی و نوین پیدا می‌کند.