دانلود مقالات ISI درباره نور خورشید، نور سفید خورشید + ترجمه فارسی

نور خورشید بخشی از انرژی الکترومغناطیسی تولید شده توسط خورشید است که قسمت عمده آن را اشعه های مادون قرمز، اشعه های نامرئی و مرئی ماورإ بنفش تشکیل می دهند. نور خورشید پس از برخورد با جو زمین فیلتر می شود و زمانی که خورشید در حالت افقی قرار دارد به شکل نور روشن روز، به زمین می تابد. زمانی که نور مستقیم خورشید با ابرها پوشیده می شود، تنها نور ملایم و گرمای آن به زمین می رسد. نور خورشید برای رسیدن به سطح زمین 8. 3 دقیقه زمان نیاز دارد. گرچه تاج خورشیدی ساطع شده توسط خورشید منبع بسیار قدرتمند اشعه ماوراء بنفش و اشعه X است اما این اشعه ها تنها مقدار کمی از انرژی هایی هستند که خورشید را تشکیل می دهند. نور خورشید دارای طیف های مختلفی است. نور سفید خورشید یا نور سفید، گستره‌ای از امواج است که شامل همه فرکانس‌های مرئی طیفی تابش الکترومغناطیس باشد. نور سفید از طیف کاملی از رنگ‌ها تشکیل یافته‌است. نور خورشید در طیف مرئی، رنگ آن سفید است ولی در زمین، فقط در هنگام وجود گرد و غبار شدید، آن را به رنگ اصلیش دیده می شود. در حالت عادی، نور آن به دلیل وجود لایه های مختلف جوی با دماهای متفاوت، و در پی آن تغییر سرعتهای متوالی، با پدیده شکست نور مواجه می شود. چون ضریب شکست رنگهای مختلف طیف متفاوت است، این نور سفید دچار پخش (مثل پخش رایلی) و تفرق شده و نهایتا رنگ زرد آن به چشم می رسد. به طور خاص، آنچه در جریان است، جو زمین نور را در محدوده طول موج آبی و بنفش پراکنده می کند، به طوری که طول موج های باقی مانده از نور زرد به نظر می رسد. در حقیقت خورشید نور را در تمام رنگها از خود ساطع می کند، اما از آنجا که زرد روشنترین طول موج خورشید است ما این رنگ را با چشم غیر مسلح و یا دوربین مشاهده می کنیم. وقتی که همه رنگهای قابل مشاهده با هم یکی می شوند دانشمندان آن را نور سفید می نامند. تولید نور سفید: از ترکیب نورهای اصلی سبز، آبی و قرمز، نور سفید پدید می‌آید که به آن مدل RGB گفته می‌شود. از ترکیب دوتایی بعضی نورهای با رنگ فرعی و یکی از نورهای با رنگ اصلی نیز می‌توان نور سفید را تولید کرد. به نور فرعی‌ای که در کنار یکی از نورهای اصلی، نور سفید را بسازد، نور مکمل می‌گویند. برای مثال از آمیختن نورهای آبی و زرد، نور سفید بوجود می‌آید، بنابراین، نور زرد مکمل آبی است. دیدن نور سفید: شبکیه چشم انسان سه گیرنده نوری دارد که هر یک به یکی از نورهای اصلی (سبز، آبی و قرمز) حساس‌تر است. اگر نوری با ترکیبی از این سه رنگ در شدت‌های یکسان وارد چشم انسان شود، گیرنده‌های شبکیه را به یک اندازه تحریک کرده و نور به رنگ سفید دیده می‌شود. اگر یک ناحیه باریک از طول‌موج‌های نور سفید توسط ماده جذب شود، بقیه طول‌موج‌ها از ماده عبور کرده و چشم انسان آن نوری را که دیگر کاملاً سفید نیست، می‌بیند.