Cervical oesophageal and hypopharyngeal perforations after anterior cervical spine surgery salvaged with regional and free flaps

Background and purposeThe object of the study was to present our own experience in the management of cervical oesophageal and hypopharyngeal perforations after anterior cervical spine surgery.Material and methodsThe study group consists of 5 patients treated in Department of Otolaryngology Poznan University of Medical Sciences in 2009–2011. Different materials and techniques were used to repair the perforations: infrahyoid flap, primary sutures supported by sternocleidomastoid muscle flap, thigh flap and forearm flap in two cases.ResultsFour out of 5 patients were referred to our department in a poor general condition, with infected neck fistulas, three patients after prolonged conservative treatment, and three patients after initial attempts to repair the perforation outside our institution. One-stage reconstructive surgery was successful in three cases, while in two others secondary interventions were necessary. Total hospital stay ranged in the analysed group from 23 to 191 days, hospital stay in our department from 1 to 62 days, hospital stay from the final procedure from 18 to 26 days. Swallowing function was within normal limits in all cases 12–14 days after the surgery.ConclusionsThe authors’ experience shows that in long-lasting and infected cervical oesophageal and hypopharyngeal perforations following anterior cervical spine surgery distant flaps should be primarily used as a source of a well-vascular-ized and unchanged tissue. It seems to be crucial to repair the perforations immediately after the first symptoms appear – such an approach significantly reduces total hospital stay and improves the prognosis.

StreszczenieWstęp i cel pracyPrzedmiotem pracy było zaprezentowanie własnych doświadczeń w leczeniu perforacji przełyku i gardła dolnego stanowiących powikłanie po zabiegach stabilizacji szyjnego odcinka kręgosłupa z dostępu przedniego.Materiał i metodyMateriał obejmuje 5 pacjentów leczonych operacyjnie w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu w latach 2009–2011. Do rekonstrukcji ubytków zastosowano z powodzeniem kolejno płat podgnykowy, mięsień mostkowo-oboj-czykowo-sutkowy, płat udowy i, w dwóch przypadkach, uszy-pułowany płat z przedramienia.WynikiSpośród 5 pacjentów, 4 zostało przekazanych do ośrodka autorów w ciężkim stanie ogólnym, z zakażoną przetoką na szyi, 3 – po długotrwałym leczeniu zachowawczym, 3 – po próbach pierwotnego zaopatrzenia ubytków przełyku i gardła dolnego poza kliniką autorów. Jednoetapowe leczenie rekonstrukcyjne zastosowano z powodzeniem u 3 pacjentów, u 2 kolejnych istniała konieczność wtórnych interwencji na szyi. Całkowity czas hospitalizacji wahał się w badanej grupie od 23 do 191 dni, okres pobytu w ośrodku autorów – od 1 do 62 dni, czas hospitalizacji od finalnej procedury – od 18 do 26 dni. Funkcja połykania była we wszystkich przypadkach w granicach normy po 12–14 dniach po zabiegu.WnioskiDoświadczenia autorów pokazują, że w długotrwałych i zakażonych perforacjach przełyku i gardła dolnego, stanowiących powikłanie po operacjach stabilizacji szyjnego odcinka kręgosłupa z dostępu przedniego, w zabiegach naprawczych zastosowanie powinny znaleźć płaty odległe jako źródło dobrze unaczynionej i niezmienionej tkanki. Kluczowe wydaje się podjęcie leczenia chirurgicznego niezwłocznie po wystąpieniu pierwszych objawów perforacji – takie postępowanie istotnie skraca czas hospitalizacji i poprawia rokowanie.