| Article ID | Journal | Published Year | Pages | File Type |
|---|---|---|---|---|
| 2152982 | Neurologia i Neurochirurgia Polska | 2011 | 10 Pages |
Background and purposeTo review the diagnostic value of angiographic methods and the optimal timetable for follow-up imaging of patients after endovascular treatment of intracranial aneurysms.Material and methodsA comprehensive computer-aided search for relevant primary papers was performed using the MEDLINE, PubMed, Embase, and Cochrane Collaboration database from January 1991 to March 2011. Original papers were included that reported either diagnostic value of angiographic modalities for follow-up vs. digital subtracted angiography (DSA) or comparison of aneurysm occlusion rate in delayed vs. early follow-up.ResultsThe systematic review identified 35 relevant studies: 3 on the diagnostic value of three-dimensional (3D) DSA, 30 on the performance of magnetic resonance angiography (MRA), and 3 on time schedules for follow-up. 3D DSA had sensitivity of 100%, and specificity of 58.3-94.7%. Magnetic resonance angiography had sensitivity of 28.4-100%, and specificity of 50.0-100%. The proportion of aneurysms that recanalized between the early follow-up examination at 6 months and the delayed imaging at 1.5-6.0 years was 0-2.5%.ConclusionsMagnetic resonance angiography seems to be the best imaging method for the follow-up. In selected cases, when invasive angiography is necessary, 3D DSA should be considered to improve the diagnostic accuracy. Most patients who present with stable and adequate aneurysm occlusion at 6 months after coiling may not require further follow-up.
StreszczenieWstęp i cel pracyCelem pracy był przegląd opublikowanych prac oryginalnych na temat wartości diagnostycznej metod angiograficznych oraz schematów czasowych kontrolnych angiografii u chorych po przeznaczyniowym leczeniu tętniaków wewnątrzczaszkowych.Materiał i metodyPrzeprowadzono przegląd systematyczny piśmiennictwa indeksowanego w bazach MEDLINE, PubMed, Embase i Cochrane Collaboration w okresie od stycznia 1991 do marca 2011 r. Do analizy włączono badania oryginalne, w których określano wartość diagnostyczną metod angiograficznych w ocenie tętniaków po embolizacji w porównaniu z konwencjonalną arteriografią subtrakcyjną (DSA). Włączono również badania, w których porównywano wyniki embolizacji we wczesnej i późnej kontroli angiograficznej.WynikiKryteria włączenia do analizy spełniło 35 prac, w tym 3 oceniające wartość trójwymiarowej DSA (3D DSA), 30 oceniających angiografię rezonansu magnetycznego (MRA) i 3 dotyczące schematu czasowego kontroli angiograficznej. W analizowanych pracach 3D DSA miała czułość 100% i swoistość 58,3–94,7%, natomiast czułość i swoistość MRA wynosiły odpowiednio 28,4–100% i 50–100%. Odsetek tętniaków, które uległy rekanalizacji pomiędzy wczesnymi (po 6 miesiącach) i późnymi badaniami kontrolnymi (po 1,5–6 latach), wyniósł 0–2,5%.WnioskiAngiografia rezonansu magnetycznego wydaje się najlepszą metodą angiograficznej kontroli chorych po embolizacji tętniaków. W przypadkach, kiedy konieczne jest wykonanie angiografii inwazyjnej, 3D DSA może istotnie poprawić wartość diagnostyczną badania. Znaczna część chorych, u których stwierdza się prawidłowe wypełnienie tętniaka po 6 miesiącach od embolizacji, nie wymaga dalszej kontroli.
