Tremor associated with focal and segmental dystonia

Background and purposeTremor occurs in 10–85% of patients with focal dystonia as so-called dystonic tremor or tremor associated with dystonia. The aim of this study was to assess the incidence and to characterize parameters of tremor accompanying focal and segmental dystonia.Material and methodsOne hundred and twenty-three patients with diagnosis of focal and segmental dystonia together with 51 healthy controls were included in the study. For each participant, clinical examination and objective assessment (accelerometer, electromyography, graphic tablet) of hand tremor was performed. Frequency and severity of tremor were assessed in three positions: at rest (rest tremor); with hands extended (postural tremor); during ‘finger-to-nose’ test and during Archimedes spiral drawing (kinetic tremor). Based on the mass load test, type of tremor was determined as essential tremor type or enhanced physiological type.ResultsThe incidence of tremor was significantly higher in dystonic patients as compared to controls (p = 0.0001). In clinical examination, tremor was found in 50% of dystonic patients, and in instrumental assessment in an additional 10–20%. The most frequent type of tremor was postural and kinetic tremor with 7 Hz frequency and featured essential tremor type. In the control group, tremor was detected in about 10% of subjects as 9-Hz postural tremor of enhanced physiological tremor type. No differences were found between patients with different types of dystonia with respect to the tremor incidence, type and parameters (frequency and severity). No correlations between tremor severity and dystonia severity were found either.

StreszczenieWstęp i cel pracyDrżenie stwierdzane jest u 10–85% chorych z dystonią ogniskową jako tzw. drżenie dystoniczne lub drżenie towarzyszące dystonii. Celem badania była ocena częstości występowania i charakterystyka parametrów drżenia towarzyszącego dystonii ogniskowej i segmentalnej.Materiał i metodyDo badania włączono 123 chorych z rozpoznaniem dystonii ogniskowej lub segmentalnej oraz 51 osób zdrowych stanowiących grupę kontrolną. U każdego badanego obecność drżenia kończyn górnych oceniano klinicznie i aparaturowo (akcelerometr, elektromiografia i tablet graficzny). Częstotliwość i nasilenie drżenia badano w trzech pozycjach: w spoczynku (drżenie spoczynkowe), w kończynach górnych wyciągniętych do przodu (drżenie pozycyjne) oraz podczas próby ”palec–nos” i rysowania spirali Archimedesa (drżenie kinetyczne). Na podstawie testu obciążenia określano także rodzaj drżenia: typu drżenia samoistnego lub nasilonego drżenia fizjologicznego.WynikiDrżenie u chorych z dystonią występowało znacznie częściej niż w grupie kontrolnej (p = 0,0001). W badaniu klinicznym stwierdzano je u ok. 50% chorych, a w badaniu aparaturowym u ok. 10–20% więcej. Najczęściej było to drżenie pozycyjne i kinetyczne o częstodiwości ok. 7 Hz, typu drżenia samoistnego. W grupie kontrolnej drżenie wykryto jedynie metodami aparaturowymi u ok. 10% badanych i było to drżenie pozycyjne o częstotliwości 9 Hz, typu nasilonego drżenia fizjologicznego. Nie stwierdzono różnic pomiędzy występowaniem drżenia i jego parametrami (częstością i nasileniem) u chorych z poszczególnymi rodzajami dystonii ani też zależności między nasileniem drżenia a nasileniem objawów dystonii.