Rheumatoid atlantoaxial instability treated by anterior transarticular C1-C2 fixation. Case report

The authors present a case that demonstrates the usefulness of anterior transarticular screw fixation in the treatment of instability due to rheumatoid arthritis. The surgical technique of this infrequently used procedure is presented. A 35-year-old female patient with medical history significant for rheumatoid arthritis complained of persistent headache and upper neck pain. Examination revealed a decreased range of cervical rotational motion. Magnetic resonance imaging of the cervical spine revealed anterior displacement of C1, destruction of the left lateral atlantoaxial articulation and bony erosion of the C2 vertebral body below the base of the odontoid. Dynamic radiographs showed increased C1-C2 mobility. The authors used a right anterolateral approach to the cervical spine to perform fixation of lateral atlantoaxial articulations by means of titanium cannulated compressive screws. On 4-month follow-up examination, successful C1-C2 stabilization was documented. Despite restriction of neck rotation, the patient reported satisfactory improvement and returned to work.

StreszczenieW pracy przedstawiono opis przedniego zespolenia stawów szczytowo-obrotowych bocznych śrubami. Omówiono technikę i zalety tej nieczęsto stosowanej metody operacyjnej. Zespolenie wykonano u 35-letniej kobiety, u której doszło do niestabilności C1–C2 w przebiegu reumatoidalnego zapalenia stawów. Niestabilność powodowała u pacjentki silne bóle karku i głowy. W badaniu klinicznym stwierdzono ograniczenie zakresu skrętu szyi. Badanie metodą rezonansu magnetycznego ujawniło przemieszczenie przednie C1–C2, destrukcję lewego stawu szczytowo-obrotowego bocznego oraz strefę osteolizy w trzonie C2 na granicy trzonu i podstawy zęba kręgu obrotowego. Rentgenowskie zdjęcia czynnościowe w projekcji bocznej wykazały nadmierną ruchomość pomiędzy kręgiem szczytowym i obrotowym. Operację wykonano z dostępu przednio-bocznego po prawej stronie szyi. Do zespolenia stawów szczytowo-obrotowych bocznych użyto tytanowych kompresyjnych śrub tunelowych. Uzyskano częściowe zmniejszenie przedniego przemieszczenia kręgu C1 względem C2. W badaniu klinicznym po 4 miesiącach wykazano ograniczenie skrętu szyi podobne do przedoperacyjnego, radiologicznie potwierdzono stabilność zespolenia C1–C2. Pacjentka zgłasza zadowalającą poprawę, okresowo odczuwała niewielkie bóle karku, powróciła do pracy.