Educational level and cognitive impairment in patients with Parkinson disease

Background and purposeParkinson disease (PD) is a risk factor for dementia. In addition, specific cognitive deficits can occur in PD patients without dementia. A patient's level of education could have an influence on the development of cognitive impairment in PD. The aim of this study was to examine the relationship between the level of education and cognitive performance in non-demented patients with PD.Material and methodsThirty-seven consecutive, nondemented PD patients and 40 healthy controls fulfilled the inclusion criteria and were enrolled in the case-control study. Each of the controls and PD patients were classified, for the purpose of this study, into one of three groups (low, intermediate, higher), categorized by the number of years of education. There were no differences in education and age between the controls and PD patients. All of the subjects were evaluated with a battery of neuropsychological tests: Mini-Mental State Examination, Trail Making Tests, Stroop Test, Mental Rotation Test, and Verbal Fluency Test.ResultsLess (low and intermediate) education was correlated with poor results from tests. The comparison of all groups of PD patients and controls demonstrated that PD subjects received lower test scores, especially for the low and intermediate groups. However, no statistically significant difference was reached between educationally advanced PD patients and the appropriate control subjects.ConclusionsAs compared to the controls, most non-demented PD patients presented executive-type cognitive dysfunction. The higher educational level, however, was associated with a lower risk of cognitive deterioration. We conclude that higher education might have protective effects in cognitive decline in PD.

StreszczenieWstęp i cel pracyChoroba Parkinsona (ChP) jest czynnikiem ryzyka wystąpienia otępienia, pewne zaburzenia poznawcze mogą występować jednakże już u chorych niespełniających kryteriów demencji. Poziom wykształcenia może mieć wpływ na obecność zaburzeń poznawczych. Postuluje się, że niski poziom edukacji może być związany z szybszym pogorszeniem funkcjonowania poznawczego, a wyższe wykształcenie może stanowić czynnik ochronny. Celem badań była próba ustalenia związku pomiędzy obecnością zaburzeń poznawczych a poziomem wykształcenia u chorych na ChP bez otępienia.Materiał i metodyPrzebadano 37 chorych na ChP i 40 osób z grupy kontrolnej. Dla celów pracy badanych podzielono na trzy podgrupy w zależności od poziomu wykształcenia (podstawowe/zawodowe, średnie, wyższe). Poszczególne podgrupy osób badanych i kontrolnych nie różniły się pod względem liczebności i wieku. W obu grupach oceniono funkcjonowanie poznawcze przy zastosowaniu testów psychologicznych (Krótka Skala Oceny Stanu Psychicznego, Test Łączenia Punktów, Test Stroopa, Test Rotacji Figury, Test Fluencji Słownej).WynikiNiższe wykształcenie (podstawowe/zawodowe i średnie) wiązało się z gorszymi wynikami testów psychologicznych. Porównanie grupy chorych i kontrolnej wykazało, iż chorzy osiągają gorsze wyniki testów, w szczególności chorzy z niższym wykształceniem (podstawowym/zawodowym i średnim) w porównaniu z osobami z grupy kontrolnej o tym samym poziomie wykształcenia. Porównując chorych na ChP i grupę kontrolną z wykształceniem wyższym, nie stwierdzono znamiennych statystycznie różnic dla wyników żadnego z testów.WnioskiU osób z ChP bez otępienia stwierdzono występowanie niewielkiego stopnia, łagodnych zaburzeń poznawczych. Wyższy poziom wykształcenia związany był z niższym ryzykiem wystąpienia zaburzeń, dlatego może być czynnikiem ochronnym dla zaburzeń poznawczych w ChE