Dystrofia miotoniczna – nowe spojrzenie na znaną chorobę

StreszczenieDystrofia miotoniczna (DM) jest najczęstszą dystrofią mięśniową wieku dorosłego, dziedziczoną w sposób autosomalny dominujący. Cechą charakterystyczną DM jest zajęcie wielu tkanek i narządów. Obecnie wiadomo, że istnieją co najmniej dwie genetycznie różne postacie dystrofii miotonicznej – typ 1 (DM1), odpowiadający klasycznej postaci opisanej przez Steinerta, oraz typ 2 (DM2), który został wyodrębniony po raz pierwszy przez Rickera. Dystrofia miotoniczna typu 1 jest spowodowana ekspansją trójnukleotydowych powtórzeń CTG w genie kinazy białkowej dystrofii miotonicznej, natomiast mutacja w DM2 polega na zwielokrotnieniu sekwencji CCTG w genie białka palca cynkowego 9. Obie mutacje mają charakter dynamiczny i zlokalizowane są w niekodujących fragmentach genów. Mechanizm molekularny odpowiedzialny za wystąpienie szerokiego spektrum cech klinicznych w DM1 i DM2 związany jest z toksycznym działaniem zmutowanego mRNA. W pracy omówiono cechy kliniczne obu dystrofii miotonicznych oraz podsumowano obecny stan wiedzy na temat patogenezy tych chorób.

Myotonic dystrophy (DM), the most common dystrophy in adults, is an autosomal dominant disease characterized by a variety of multisystemic features. Two genetically distinct forms of DM are identified – type 1 (DM1), the classic form first described by Steinert, and type 2 (DM2), identified by Ricker. DM1 is caused by trinucleotide expansion of CTG in the myotonic dystrophy protein kinase gene, whereas in DM2 the expansion of tetranucleotide repeats (CCTG) in the zinc finger protein 9 gene was identified. Both mutations are dynamic and are located in non-coding parts of the genes. Phenotype variability of DM1 and DM2 is caused by a molecular mechanism due to mutated RNA toxicity. This paper reviews the clinical features of both types of myotonic dystrophies and summarizes current views on pathogenesis of myotonic dystrophy.