Comparison of immunoglobulin free light chain (FLC), heavy chain/light chain (HLC) assays and immunofixation (IFE) in assessment of remission in multiple myeloma

Test HLC pozwala na osobne oznaczanie ilościowe typów łańcuchów lekkich w parach każdej klasy immunoglobulinowej i oznaczanie stosunku stężenia monoklonalnej immunoglobuliny do stężenia poliklonalnej immunoglobuliny tej samej klasy, co potencjalnie upraszcza ocenę białkowej odpowiedzi monoklonalnej na leczenie. Normalizacja stosunku FLC w szpiczaku jest uważana za wyraz głębszej całkowitej remisji. Porównano skuteczność IFE, HLC i FLC w ocenie remisji u 44 chorych na szpiczaka poddanych autotransplantacji (ASCT). Spośród 44 chorych u 26 (59%) po ASCT wystąpiła normalizacja stosunku FLC. U 22 (84,6%) chorych z prawidłowym stosunkiem FLC wystąpiła także normalizacja stosunku HLC, ale u 5 (19%) chorych IFE była nadal dodatnia. Zgodność trzech testów (negatywna IFE, prawidłowy stosunek HLC, prawidłowy FLC) stwierdzono u 19 (73%) chorych. U 21 spośród 44 (47%) chorych normalizacja stosunku FLC po ASCT potwierdziła bezwzględną (stringent) CR. W tej grupie u 5 (28%) chorych wystąpiła progresja choroby. Mediana PFS wynosiła 24 miesiące. W grupie chorych z CR, VGPR i PR progresja wystąpiła u 12 (60%) chorych. Mediana PFS wynosiła 12 miesięcy. Jeden chory ze szpiczakiem IgAλ, sCR po ASCT i nawrotem wywołanym proliferacją klonu syntetyzującego λFLC i w tym czasie z IgAλ negatywną IFE i prawidłowym stosunkiem IgA HLC ilustruje wagę wzrostu FLC w surowicy we wczesnym wykrywaniu klinicznego nawrotu choroby, wzrostu FLC wyprzedzającego wystąpienie innych objawów klinicznych i laboratoryjnych nawrotu. Uzyskane wyniki wskazują, że IFE jest bardziej czuła niż testy HLC i FLC w wykrywaniu choroby resztkowej. CR z normalizacją stosunków HLC i FLC wpływa na PFS.