دانلود مقالات ISI درباره جذب و ذخیره کربن + ترجمه فارسی

جذب و ذخیره کربن(Carbon capture and storage) گاز دی‌اکسیدکربن ماده‌ای ارزشمند است که کاربردهای زیادی در صنایع مختلف از جمله نفت و گاز برای تزریق در چاه‌های استخراج نفت و گاز جهت افزایش استحصال، دارد. در حال حاضر مهم‌ترین منبع تولید دی‌اکسیدکربن صنعت برق است که سهم آن از کل انتشار گاز دی‌اکسیدکربن حدود 26 تا 30 درصد است. در ایران نیز بیش از 90 درصد برق تولیدی از نیروگاه‌های سوخت فسیلی است. فن‌آوری جذب و ذخیره‌سازی دی‌اکسیدکربن از جمله راهکارهای ارائه‌شده توسط هیئت بین‌الدول تغییر آب‌ و هوا برای کاهش انتشار دی‌اکسیدکربن در جو است. روش جذب دی‌اکسیدکربن پس از احتراق شامل تمام فعالیت‌های انجام‌شده روی دود خروجی برای حذف دی‌اکسیدکربن و تبدیل آن به مایع و ذخیره‌ی آن می‌شود. این روش می‌تواند به سادگی با تمام انواع نیروگاه‌های موجود ترکیب شود. این روش مناسب‌ترین روش برای جداسازی دی‌اکسیدکربن با غلظت کم (3 تا 8 درصد مولی) است که این غلظت بیشتر در نیروگاه‌های حرارتی وجود دارد. پرکاربردترین روش برای جذب دی‌اکسیدکربن به روش پس از احتراق استفاده از حلال‌های شیمیایی است. در این روش از یک محلول آبی از آمین‌ها (اغلب مونواتانول‌آمین) به عنوان حلال استفاده می‌شود. این فرآیند شامل جذب دی‌اکسیدکربن توسط حلال‌ شیمیایی در دمای پایین و بازیابی دی‌اکسیدکربن از حلال‌ با استفاده از حرارت در دمای بالا که می‌تواند از نیروگاه‌ گرفته ‌شود، است. مشکل این روش میزان زیاد انرژی مورد نیاز برای بازیابی حلال است. نگرانی در مورد تغییرات آب و هوایی جهانی و چالش ها و مخاطرات احتمالی آن امروزه بحثی مهم و مطرح است که نیاز به حمایت و تلاش برای فهم این مهم و ارائه راه حل های موثر به منظور مقابله با این پدیده را می طلبد. و این در حالی است که این پدیده هم زمان مطابق با رشد نیاز جوامع به انرژی می باشد. توسعه و به کار گیری تکنولوژی های نوین به منظور جذب و ذخیره سازی گازCo2 در سازند های زیرزمینی پیشنهادی معقول و قابل توجه در جهت کاهش انتشار گازCo2 می باشد. ذخیره سازی گازCo2 می تواند به عنوان عامل بالقوه ای در جهت کمک به کاهش گازهای گلخانه ای که از طریق استخراج منابع نفتی و استفاده از آن به عنوان منبع تامین انرژی و سوخت به وجود می آیند، مورد بررسی قرار گیرد. حال برای انجام این امر نکاتی را باید مد نظر قرار داد که شامل: 1- تاثیری که تکنولوژی جذب و ذخیره سازی گازCo2 بر روی توسعه و پیشرفت قرون بعدی می گذارد، 2 - مدیریت ریسک جهت ترسیم و تضمین امنیت و ایمنی ذخیره سازی زیر زمینی گاز با استفاده از تجربیات گذشته، 3 - ادراک و آگاهی عمومی، 4 - سیاست گذاری صحیح و ایجاد یک چارچوب نظم دهنده به منظور شناسایی فرصت ها و موانع پیش رو در اجرای عملیات جذب 5 - ذخیره سازی گازCo2 عمل در اتخاذ استراتژی مناسب جهت توسعه طرح جذب و ذخیره سازی گازCo2 توسط ایجاد کاهش در ریسک و هزینه ها، 6 - تلاش برای توسعه و پیشبرد مفهوم طرح،(Carbon Capture Storage) CCS ارائه یک چارچوب مشخص و ترغیب تشویق گزینه های مناسب به منظور دست یابی به یک کاهش موثر در انتشار گاز های گلخانه ای