دانلود مقالات ISI درباره جذبCO2 + ترجمه فارسی

جذبCO2 (به انگلیسی: CO2 capture) جداسازی و ذخیره‌سازی کربن فرایند جداکردن گاز دی اکسید کربن (CO2) از منابع اصلی رهاسازی این گاز در اتمسفر مانند نیروگاه‌ های سوخت فسیلی، حمل و نقل آن به یک سایت ذخیره‌ سازی، و در نهایت ذخیره آن در یک مخزن طبیعی زیر زمینی است. این فناوری می‌تواند تا نود درصد دی اکسید کربنی را که بر اثر استفاده از سوخت ‌های فسیلی در نیروگاه ‌های برق و روندهای صنعتی تولید می‌شود جذب کرده و مانع از ورود آن به هواکره شود. میزان گاز دی اکسید کربن در اتمسفر مهم ترین دغدغه در مسئله تغییرات اقلیمی و گرم شدن زمین است. هدف این فرایند جلوگیری از انتشار عمده CO2 حاصل از سوخت‌ های فسیلی به اتمسفر، کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای و گرم شدن کرهی زمین به واسطه ی سوخت ‌های فسیلی می‌باشد. اگرچه تزریق CO2 به مخازن زیرزمینی در چند دهه اخیر برای مقاصد مختلف، از جمله افزایش بازیافت نفت، مورد استفاده قرار گرفته است، ذخیره‌سازی طولانی مدت CO2 در انباشت گاه کربن یک پدیده نسبتاً جدید و هم چنان در حال بررسی است. به تازگی یکی از کارخانه‌های مهم و آلاینده کانادا که با سوزاندن زغال سنگ، برق تولید می‌کند به نخستین تأسیسات جذب و ذخیره‌ سازی کربن جهان متصل شده است. این پروژه که با بودجه ۱٫۲ میلیارد دلاری راه‌اندازی شده سالانه مانع از انتشار یک میلیون تن دی اکسید کربن به اتمسفر زمین شود. این رقم معادل کاهش گازهای گلخانه‌ای است که ۲۰۰ هزار خودرو در سال تولید و روانه اتمسفر می‌کنند. ابتکارعملی که در این کارخانه صورت گرفته حدود ۹۰ درصد از دی اکسید کربن تولید شده در آن را جذب و از طریق سیستم‌ های مخصوص پمپاژ به مخازنی در اعماق زمین منتقل می‌کند. گازی که وارد این مخازن می‌شود تا هزاران سال در آنجا باقی می‌ماند و هیچگاه راهی برای فرار به اتمسفر زمین پیدا نمی‌کند. ۱۰ درصد باقی‌مانده نیز برای استخراج نفت از اعماق زمین توسط خط لوله انتقالی به طول ۶۶ کیلومتر به چاه نفتی منتقل می‌شود. از بین تمام جاذب های جامد که برای حذف CO2 وجود دارد. سیلیکات های منیزیم نتایج بهتری نشان می دهد. این سیلیکات ها mg2،sio4)olivine) و(serpentine(mg3 si2o5(OH)4 می باشند که کربن را به فرم جامد تبدیل می کنند. از تقطیر در دمای پایین برای جداسازی CO2، و خالص سازی آن از منابع گازی، وقتی استفاده می شود که که خلوص این گاز بیش از 90 درصد باشد. در این روش مخلوط گازی مایع شده وبعد جزئ مورد نظر کنداکس شده و به این طریق خالص می شود. استفاده از این روش برای جداسازی CO2 از گازه های حاصل از احتراق به دلیل پایین بودن درصد CO2 (مقدار CO2 درگازهای حاصل از احتراق کمتر از 20 درصد می باشد ) مقرون به صرفه نمی باشد. جذب کربن دی اکسید موجود در هوا روش خوبی برای کاهش گازها گلخانه‌ای موجود در اتمسفر است، اما هزینه‌ی زیاد آن همیشه یکی از موانع انجام این کار بوده است. «دومینیک کرانن برگ»، مدیر ارشد عملیات شرکت کلایم‌ ورکس می‌گوید: «انجمن فیزیک آمریکا برآورد کرده که جذب کربن دی اکسید هوا در مقیاس بزرگ به ازای هر تن ۶۰۰ دلار هزینه دارد. ما انتظار داریم میزان هزینه در همین حد باشد و در نهایت هم امیدواریم هزینه‌ را پایین‌تر بیاوریم. » با هزینه‌ای که جذب کربن دی اکسید هوا دارد، حذف گاز دودکش‌ های تاسیسات و کارخانه ‌های صنعتی و نیروگاه‌ های برق در مقایسه با آن به‌صرفه‌ تر است. در این دودکش ‌ها، تراکم این گاز ۳۰۰ برابر بیشتر است. در حال حاضر، این کار در نقاط مختلفی از جهان انجام می‌شود. کرانن برگ می‌گوید: «مزیت استخراج کربن دی اکسید از هوا این است که می‌توانیم این کار را در هر نقطه‌ای از جهان انجام دهیم. چون به یک منبع CO2 وابسته نیستیم، بنابراین مجبور نیستیم مبالغ زیادی را برای انتقال آن به مکان مورد نظر هزینه کنیم. » کلایم‌ورکس در ابتدای کارش از بودجه‌ی اداره‌ی فدرال انرژی سوییس استفاده می‌کند. البته این شرکت امیدوار است که به عنوان یک کسب و کار مستقل به فعالیت‌ش ادامه دهد. این کارخانه در روز بین ۲ تا ۳ تن کربن دی اکسید جمع‌آوری می‌کند. در حالی که، انسان‌ها در سال حدود ۴۰ میلیارد تن گاز گلخانه‌ای وارد اتمسفر می‌کنند. این شرکت می‌خواهد در آینده مولکول ‌هایی را به روند کارش اضافه کند تا کربن دی اکسید بیشتری جذب کرده و از آن برای تولید سوخت‌های مایع استفاده کند. البته جذب کربن دی اکسید هوا منتقدانی هم دارد. «هاوارد هرزاگ» یک مهندس ارشد تحقیقات مربوط به انرژی از دانشگاه MIT می‌گوید: «من فکر می‌کنم این کار به ما امید کاذب می‌دهد. » وقتی ما حاضر نیستیم از گزینه‌های ارزان‌تری مثل انرژی‌های جایگزین برای کاهش گازهای گلخانه‌ای استفاده کنیم، «چطور انتظار داریم که نسل‌های آینده اقدامات گران‌تری را برای مشکل گازهای گلخانه‌ای در پیش بگیرند؟»