دانلود مقالات ISI درباره رقابت ‌پذیری + ترجمه فارسی

رقابت ‌پذیری (Competitiveness) به معنای توانایی و عملکرد یک شرکت، یک بخش اقتصادی یا یک کشور در فروش و عرضه کالا و خدمات در یک بازار در مقایسه با دیگر شرکت‌ها، زیر بخش‌ها، و کشورهای حاضر در همان بازار است. این اصطلاح همچنین برای بازارها نیز استفاده می‌شود که اشاره به میزان رقابت‌پذیر بودن ساختار بازار دارد. باید توجه شود که رقابت‌پذیر بودن یک بازار ارتباطی به رقابت‌پذیری شرکت‌های حاضر دراین بازار ندارد. در سال‌های اخیر، مفهوم رقابیت پذیری ملی به عنوان یکی از شاخص‌های اصلی پیشرفت اقتصادی مطرح شده‌است. رقابت پذیری در حالی که محدودیت‌ها و چالش‌های به وجود آمده در مسیر رقابت در بازارهای جهانی را نمایان می‌کند، محدودیت‌های مالی دولت در بودجه‌بندی و چالش‌های بخش خصوصی در رقابت در بازارهای داخلی و بین‌المللی را نیز ارزیابی می‌کند. در گزارش جهانی رقابت‌پذیری (Global Competitiveness Report) مجمع جهانی اقتصاد، رقابت پذیری به عنوان «مجموعهٔ نهادها، سیاست‌ها و عواملی که سطح تولید یک کشور را تعیین می‌کند» تعریف کرده شده‌ است. شاخص رقابت پذیری جهانی که هر ساله توسط مجمع جهانی اقتصاد برای اغلب کشورهای جهان محاسبه و گزارش آن منتشر می شود شاخص مهمی است؛ زیرا رقابت حرف نخست اقتصاد امروز جهانی است و از کوران رقابت است که منفعت خریداران و سود شرکت‌ها حداکثر می‌شود. بر خلاف بسیاری از متغیرهای مهم اقتصادی مانند نرخ تورم و نرخ بیکاری که برای انتشار آن داده‌های صریح وجود دارد، رقابت‌پذیری متغیری است که برای محاسبه‌ آن باید از روش‌های غیرمستقیم و ضمنی بهره‌ جست؛ یعنی این شاخص ترکیبی است از ۱۲ رکن که هر یک از ارکان بین ۴ تا ۲۱ متغیر دارند؛ بنابراین آنچه به‌عنوان شاخص رقابت‌پذیری جهانی (GCI) منتشر می‌شود دربرگیرنده ۱۱۴ متغیر در مورد هر کشور است که به جزئیات اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی پرداخته و برآیند آن منجر به GCI می‌شود. حدود دوسوم از این متغیرها بر اساس نظرسنجی از مدیران اجرایی بنگاه‌های اقتصادی و یک‌سوم باقیمانده بر اساس داده‌های آماری کشورها اندازه‌گیری می‌شوند. بهترین رتبه کلی در این گزارش مربوط به سوئیس است و کشورهای سنگاپور و ایالات‌متحده رتبه‌های بعدی را به خود اختصاص داده‌اند. گزارش امسال GCI شامل ۱۴۰کشور است که رتبه آخر متعلق به کشور گینه است. از کشورهای همسایه، بهترین رتبه مربوط به قطر با رتبه ۱۴ است. همچنین مالزی رتبه ۱۸، عربستان رتبه ۲۵، روسیه رتبه ۴۵ و ترکیه نیز رتبه ۵۱ را به خود اختصاص داده است. چین، دومین اقتصاد دنیا، در رتبه ۲۸ قرار دارد. همچنین از بزرگ‌ترین اقتصادهایی که رتبه‌ای بدتر از ایران دارند می‌توان به برزیل، یونان، آرژانتین و مصر اشاره کرد. ۱۵ رتبه‌ آخر این جدول مختص کشورهای آفریقایی و آمریکای جنوبی است. بر این اساس رقابت‌پذیری بر اساس رفاه اقتصادی کشورها تعریف می‌شود و رفاه اقتصادی متناسب با سرمایه‌گذاری‌های اقتصادی انجام شده در کشورها افزایش می‌یابد؛ بنابراین هر عاملی که باعث شود سرمایه‌گذاری جدید انجام نشود (مثل تحریم‌ها) یک مانع رقابت‌پذیری محسوب می‌شود؛ برای مثال کاهش هزینه‌های مبادلاتی کشور از حیث عدد و رقم باعث افزایش واردات کالاهای سرمایه‌ای، افزایش سرمایه‌گذاری خارجی در زمینه‌های مختلف و در نهایت سبب بهبود رفاه خانوار ایرانی می‌شود.