دانلود مقالات ISI درباره کروماتوگرافی گازی - طیف سنجی جرمی + ترجمه فارسی

مفیدترین ابداع در سیستمهای وارد سازی نمونه، استفاده از کروماتوگراف گازی جفت شده با طیف سنج جرمی است. در این وضعیت، طیف سنج جرمی، نقش آشکار کننده را ایفا می‌کند. در این تکنیک که کروماتوگرافی گازی - طیف سنجی جرمی Gas chromatography–mass spectrometry به اختصار GC-MS خوانده می‌شود، جریان گاز خارج شده از کروماتوگراف گازی پس از عبور از یک شیر، از لوله حاوی روزنه مولکولی گذر می‌کند. پس مقداری از جریان گاز وارد محفظه یونیزاسیون دستگاه طیف سنج جرمی می‌گردد. بدین طریق حصول طیف جرمی هر جزء موجود در یک مخلوط تزریق شده به کروماتوگراف گازی ممکن می‌گردد. تاریخچه GC-MS: اولین بار در سال 1959 بود که ساخت دستگاه GC-MS با اتصال دو دستگاه گاز کروماتوگراف و اسپکترومتر جرمی گزارش شد. با ساخته شدن کامپیوترهای ارزانتر و فشرده تر زمان آنالیز و جوابدهی این دستگاه نیز کمتر شد. در سال 1964 انجمن الکترونیک در امریکا، کار ساخت و توسعه اسپکترومتر جرمی کوادروپل یا چهارگانه را تحت نظر رابرت ای فینیگان کلید زد. در طی سال 1966 بیش از 500 دستگاه از این نوع GC-MS توسط آقای فینیگان و همکارش در انجمن مایک یوتاس فروخته شد. نقش این روش، نیاز به پویه سریع توسط دستگاه طیف سنج جرمی است. دستگاه طیف سنج باید طیف جرمی هر جزء موجود در مخلوط را پیش از خروج جزء بعدی از ستون کروماتوگرافی گازی بدست آورد تا از آلوده شدن یک ماده توسط ماده بعدی قبل از بدست آمدن طیف آن جلوگیری شود. دﺳﺘﮕﺎه GC-MS از دو ﻗﺴﻤﺖ GC (ﮔﺎز ﮐﺮوﻣﺎﺗﻮﮔﺮاﻓﯽ) و MS (ﻃﯿﻒ ﺳﻨﺠﯽ ﺟﺮﻣﯽ) ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ. در اﯾﻦ دﺳﺘﮕﺎه GC و Mass از ﻫﻢ ﺟﺪا ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ و وارد ﮐﺮدن ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﮕﺎه Mass از ﻃﺮﯾﻖ GC بواسطه ی رابط ویژه ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ در اﯾﻦ دﺳﺘﮕﺎه، ﻓﻘﻂ از ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯿﻢ ﻃﯿﻒ ﺟﺮﻣﯽ ﺗﻬﯿﻪ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺘﻮان آنها را ﺑﻪ GC ﺗﺰرﯾﻖ ﻧمود. در دﺳﺘﮕﺎه GC-MS اﺟﺰای ﯾﮏ ﻣﺨﻠﻮط ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺗﻮﺳﻂ ﯾﮏ ﺳﺘﻮن ﮐﺮوﻣﺎﺗﻮﮔﺮاﻓﯽ از ﻫﻢ ﺟﺪا ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﭘﺲ از ﺣﺬف ﮔﺎز ﺣﺎﺻﻞ، وارد ﻣﻨﺒﻊ یونیزاسیون ﻃﯿﻒ ﺳﻨﺞ ﺟﺮﻣﯽ ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ و ﺳﭙﺲ، ﺑﻪواﺳﻄﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯿﺪاﻧﻬﺎی اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ﭘﺮ ﻗﺪرت، اﻗﺪام ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﻤﯽ و ﮐﯿﻔﯽ اﺟﺰای ﻣﺨﻠﻮط ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎر اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﺟﺮم آﻧﻬﺎ ﻣﯽﮔﺮدد. ﺑﺮﺗﺮی ﻋﻤﺪه اﯾﻦ روش ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﺮ روش ﻫﺎ، ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻮدن ﭘﺎﺳﺦ دﻫﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ( ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ اﺟﺰای ﻣﺨﻠﻮط ﻇﺮف ﮐﻤﺘﺮ از90 ﺛﺎﻧﯿﻪ ﭘﺲ از ورود ﻣﺨﻠﻮط به داﺧﻞ دﺳﺘﮕﺎه اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﺷﻮد)، ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺣﺘﯽ در ﺻﻮرت در اﺧﺘﯿﺎر داﺷﺘﻦ ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﺑﺴﯿﺎر اﻧﺪﮐﯽ از ﯾﮏ ﻣﺨﻠﻮط (در ﺣﺪ ﭘﯿﮑﻮﮔﺮم)، ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ دﻗﺖ، اﻗﺪام ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻧﻮع و ﻣﻘﺎدﯾﺮ اﺟﺰای ﺗﺸﮑﯿﻞ دﻫﻨﺪه آن ﻧﻤﻮد.