دانلود مقالات ISI درباره نارسایی قلبی + ترجمه فارسی

نارسایی قلبی (به انگلیسی: Heart failure)، یعنی قلب انسان یا هر موجودی خوب انجام وظیفه نمی‌کند، قدرت انقباضی‌اش کم می‌شود و نمی‌تواند خون را از قسمت‌های مختلف بدن دریافت کند و بعد از تبادل اکسیژن، دوباره آن را به همه جا پمپ کند. قلبی که مثل یک تلمبه در سینه ما می‌تپد، دو بخش دارد: قلب راست و قلب چپ. شایع‌ترین نارسایی قلب، مختص قلب چپ است. حتی نارسایی‌های قلب راست، از قلب چپ منشا می‌گیرند. این اصطلاح اغلب به معنای نارسایی مزمن قلب (به انگلیسی: chronic heart failure) است و زمانی رخ می‌دهد که قلب قادر به پمپاژ کافی نیست و نمی‌تواند جریان خون کافی را به اعضای بدن برساند. علائم و نشانه‌های این بیماری مواردی از قبیل تنگی نفس، خستگی مفرط و ورم ساق پا است. تنگی نفس معمولاً با ورزش، هنگام دراز کشیدن و شب هنگام خواب بدتر می‌گردد. برای افراد مبتلا اغلب محدودیتی برای ورزش کردن وجود دارد، حتی اگر به خوبی هم درمان شوند. مهم‌ترین دلیل بروز بیماری نارسایی قلبی، انفاركتوس قلبی است. انفاركتوس قلبی به مفهوم از بین رفتن قسمتی از عضلات قلب است كه اگر وسعت آن زیاد باشد، كاركرد قلب ضعیف شده و توانایی پمپاژ خون را از دست می‌دهد. یكی دیگر از علل نارسایی قلبی، بیماری دریچه‌های قلب است. تنگی دریچه‌های میترال یا آئورت باعث می‌شود حتی با وجود سلامت عضلات قلب، پمپاژ خون به راحتی صورت نگیرد. نارسایی دریچه‌های قلب نیز باعث پس زدن خون شده و درصدی از پمپاژ خون به هدر می‌رود. برای تشخیص نارسایی قلب راه‌های متعددی وجود دارد كه بهترین راه اكوكاردیوگرافی است. اكوكاردیوگرافی در واقع سونوگرافی قلب است كه در آن شدت انقباض قلب و وضعیت دریچه‌ها به خوبی نشان داده می‌شود. شرایط بیماری با توجه به نشانه‌ها و معاینهٔ فیزیکی و همچنین با تأیید اکوکاردیوگرافی تشخیص داده می‌شود. آزمایش خون، نوار قلب و رادیوگرافی قفسه سینه نیز می‌تواند برای تعیین عوامل زمینه‌ای مناسب باشد. درمان به شدت و دلیل بیماری بستگی دارد. در افرادی که بیماری نوع مزمن دارند و در حال حاضر در وضعیت ثابتی هستند، درمان شامل برخی پیشگیری‌ها در سبک زندگی از قبیل توقف سیگار کشیدن، فعالیت بدنی، تغییرات در رژیم غذایی و همچنین مصرف دارو می‌باشد. در آنهایی که به خاطر اختلال عملکرد بطن چپ، دچار نارسایی قلبی شده‌اند، استفاده از بازدارنده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین و مسدودکننده‌های بتا توصیه می‌گردد. برای آنهایی که دچار نوع شدید این بیماری هستند، آنتاگونیست آلدوسترون، مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین یا هیدرالازین به همراه نیترات می‌تواند به کار رود. داروهای مفیدی برای درمان نارسایی قلبی موجود است. یكی از این داروها، دسته دارویی مدرها یا ادرارآورهاست كه با افزایش میزان ادرار باعث كم شدن حجم خون و برطرف شدن ورم در اندام‌ها می‌شود. دیگوكسین دارویی است كه قدرت انقباضی قلب را زیاد می‌كند، ولی متاسفانه دارای عوارضی است كه استفاده از آن را بسیار محدود كرده است.