دانلود مقالات ISI درباره سلول ستاره ای کبدی + ترجمه فارسی

کبد اندامی صاف، صورتی ـ قهوه‌ای و مثلثی شکل با چهار لوپ نابرابر از نظر شکل و اندازه می‌باشد. وزن طبیعی کبد انسان تقریبا ۱۵۰۰ گرم است. محل این اندام در یک چهارم بالایی حفره شکمی، درست زیر دیافراگم و در سمت راست معده، روی کیسه صفرا قرار دارد. دو نوع عمده از سلول‌های عمومی در لوبول‌های کبد وجود دارد؛ سلول‌های پارانشیمی و غیرپارانشیمی. هشتاد درصد حجم کبد را سلول‌های پارانشیم تشکیل داده و هپاتوسیت نامیده می‌شوند. سلول‌های غیر پارانشیمی ۴۰٪ از تعداد کل سلول‌های کبد را تشکیل می‌دهند اما تنها ۶٫۵٪ حجم کبد را شامل می‌شوند. سلول‌های آندوتلیال سینوسی کبدی، سلول‌های کوپفر و سلول‌های ستاره‌ای کبدی تعدادی از سلول‌های غیرپارانشیمی سینوس کبد هستند. سلول های ستاره ای کبدی، که به طور عمده به خاطر مشارکت در فیبروز در بیماری مزمن کبدی شناخته شده اند، به عنوان سلول های بنیادی مزانشیمی (MSC) کبد شناسایی شدند. سلول های ستاره ای همچنین در بازسازی کبد دخیل هستند و یک عملکرد دوگانه را با حمایت از سلول های همسایه و توسعه سلول های اپیتلیال کبدی انجام می دهند. این نشان می دهد که سلول های ستاره ای نه تنها پروفایل بیان و پتانسیل تمایزی مشابهی را نشان می دهند بلکه شباهت عملکردی به سلول های بنیادی مزانشیمی ارگان های دیگر دارند.