دانلود مقالات ISI درباره اینورتاز + ترجمه فارسی

اینورتاز Invertase آنزیمی است که هیدرولیز ساکاروز را به فروکتوز و گلوکز کاتالیز می کند. بر حسب مقدار فعالیتی که انجام می شود اینورتاز مهمترین آنزیم عسل است، در حالیکه عسل رسیده ساکارز خیلی کمی دارد (معمولاً کمتر از ۵%) کار این آنزیم خیلی زود در عمر عسل انجام می شود. تمام تئوری‌هایی که امروزه در رابطه با آنزیم موجود است بر پایه‌ی تجربیات حاصله از اینورتاز مخمری به‌دست آمده است. اینورتاز یکی از مهم‌ترین آنزیم‌های مورد مطالعه قرار گرفته توسط محققین می‌باشد. مکانیسم مهار غیر‌رقابتی آنزیم که به دنبال اتصال برگش پذیر سوبسترا به مولکول آنزیم در غلظت‌های بالای ساکروز اتفاق می‌افتد، برای اولین‌بار به کمک اینورتاز ساکارومایسس سرویزیه مشخص شد. برخلاف اغلب آنزیم‌ها، اینورتاز در رنج وسیعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. عملکرد این آنزیم در در دمای 55 درجه به بالاترین حد خود می‌رسد. این آنزیم یک لیپو پروتئین است که در دمای 50 درجه پایدار است. کاتیون‌هایی نظیر جیوه، نقره، کلسیم و مس موجب عملکرد این آنزیم می‌شوند. اینورتاز موجود در بیشتر مخمرها به طور معمول شامل دو نوع اینورتاز داخل سلولی و خارج سلولی است. اینورتاز مخمر خارجی گلیکو پروتئینی است که شامل 50% کربوهیدرات، 5% مانوز، 3% گلوکزآمین می‌باشد. در صورتی که اینورتاز سلولی شامل کربوهیدرات است. اینورتاز خارج سلولی، وزنی حدود 135 کیلو کالری داشته در صورتی که اینورتاز داخل سلولی دارای وزن 270 کیلو کالری است. نتایج به‌دست آمده نشان می‌دهد که در سلول‌های مسن، اینورتاز موجود اغلب از نوع خارج سلولی است. در حالت‌هایی که سلول فعال از لحاظ تولید با مشکل مواجه است، اینورتاز از نوع داخل سلولی می‌باشد. هر دو آنزیم به وسیله‌ی ید مهار شده و با مرکاپتو اتانول واکنش نشان می‌دهند. همچنین ایزوفرم‌های مختلف اینورتاز با ویژگی‌های بیوشیمیایی و موقعیت‌های زیر سلولی مختلف در گیاهان وجود دارند. بر اساس حلالیت، نقطه‌ی ایزوالکتریک و مکان نمایی زیر سلولی، اینورتاز گیاه را می‌توان به سه زیر گروه طبقه‌بندی کرد. سه زیر گروه بیوشیمیایی اینورتاز در گیاهان عبارتند از: واکولار، محلول اسیدی، سیتو پلاسمیک (محلول قلیایی) اینورتاز دیواره سلولی. وجود ایزوفرم چندگانه اینورتاز در طبیعت نقش عملکردی مفیدی در گیاهان دارد.