دانلود مقالات ISI درباره میوکاردیت + ترجمه فارسی

میوکاردیت (Myocarditis) به معنی التهاب عضله قلب (میوکاردیوم) است. عامل میوکاردیت اغلب عوامل عفونی به خصوص ویروسها هستند. ویروسهایی مانند پارواویروس B19، آدنوویروس، کوکساکی ویروس و ویروس ایدز، البته در بیماریهای تک یاخته‌ای مانند لایم و شاگاس نیز میوکاردیت دیده می‌شود؛ علل باکتریایی مانند بروسلا، هموفیلوس آنفلوانزا، کورینه باکتریوم دیفتریا و گونوکوکوس، علل قارچی، انگل‌ها مانند آسکاریس از سایر علل میوکاردیت هستند. میوکاردیت همچنین می‌تواند عارضه برخی داروها مانند کلوزاپین، الکل، آنتراسیکلین‌ها مانند دانوروبیسین یا سموم باشد. زمانی که قلب ملتهب می‌شود، به علت آسیب به سلول‌های آن و تورم نمی‌تواند به خوبی عمل پمپ را انجام دهد. عضله‌ی قلب در صورتی که سیستم ایمنی بدن شما برای مقابله با هر چیزی که سبب التهاب شده، شروع به ارسال پادتن یا آنتی‌بادی کند، ممکن است حتی بیشتر آسیب ببیند. گاهی اوقات این پادتن‌ها بافت‌های قلب را مورد حمله قرار می‌دهند. اگر تعداد زیادی از سلول‌های عضله‌ی قلب آسیب ببیند، این عضله ضعیف می‌شود. در برخی موارد، این فرایند بسیار سریع رخ می‌دهد و منجر به نارسایی قلب یا حتی مرگ ناگهانی می‌گردد. در صورت بروز میوکاردیت خفیف، ممکن است شما هیچگونه علائمی نداشته باشید. ممکن است دارای تب، احساس درد در قفسه سینه و خستگی شدید باشید گویی که دچار سرماخوردگی یا آنفولانزای شدید هستید. برخی افراد ضربان قلب نامنظم (آریتمی قلب) و یا مشکل تنفسی دارند. معمولاً میوکاردیت خفیف بدون هیچ آسیب ماندگاری برطرف می‌شود. موارد شدید تا زمانی که دچار علائم نارسایی قلبی شوید، قابل تشخیص نیستند. حتی موارد شدید نیز ممکن است بدون اینکه متوجه شوید برطرف شوند، اما این موارد معمولاً سبب آسیب‌های مداوم و جبران‌ناپذیر به عضله‌ی قلب می‌گردند. تشخیص میوکاردیت دشوار است زیرا با بسیاری از بیماری‌های دیگر شباهت دارد. پزشک شما ممکن است در صورتی که علائم شما ظرف شش ماه بعد از داشتن عفونت ظاهر شوند، به میوکاردیت مشکوک شود. تعدادی آزمایش ممکن است برای تایید تشخیص استفاده شوند. اثرهای طولانی‌مدت التهاب عضله قلب (میوکاردیت) بسیار متغیر است. عملکرد قلب بسیاری از بیماران، بدون آسیب طولانی‌مدت و عود علائم بهبود می‌یابد و در موارد انگشت‌شمار بهبود نمی‌یابد و بیمار باید تحت درمان‌های بلندمدت قرار گیرد و حتی گاهی پیوند قلب انجام دهد. التهاب عضله قلب (میوکاردیت) غالباً به‌خودی‌خود بدون درمان کاملاً بهبود می‌یابد. درمان علت اصلی عارضه، برای مثال مصرف آنتی‌بیوتیک در مورد عفونت‌های باکتریایی، گاهی بهبود کامل میوکاردیت را نیز به دنبال دارد؛ بنابراین بدیهی است که تشخیص صحیح علت بروز التهاب برای درمان و انتخاب راهکار بهینه، بسیار مهم است. البته در مورد بیماران مبتلا به گونه‌های جدی‌تر یا مزمن‌تر و طولانی‌تر التهاب عضله قلب (میوکاردیت)، تجویز داروهای خاص‌تر یا حتی بستری کردن ضرورت می‌یابد. داروهای مخصوص کاهش حجم کار قلب و یا کاهش ورم (ادم)، معمولاً برای درمان علائم التهاب عضله قلب (میوکاردیت) نیز مصرف می‌شود.