دانلود مقالات ISI درباره ناپروکسن + ترجمه فارسی

ناپروکسن متعلق به دسته ای از داروها است که به نام دارهای ضد التهاب فاقد کورتون معروف هستند. ناپروکسن در تسکین دردهایی نظیر آرتریت (التهاب مفاصل)، رگ به رگ شدن عضلات یا ضرب دیدگی استخوان، کمردرد، نقرس و دردهای قاعدگی کابرد دارد. این گروه دارویی را به اصلاح NSAIDs می نامند. این دارو با کاهش التهاب و تسکین درد به بهبود وضعیت بیمار کمک می کند. ناپروکسن با مسدود کردن اثر آنزیم سیکلوکسیژناز، منجر به کاهش ساخت ماده ای شیمیایی به نام پروستاگلاندین در بدن می شود که مسئول ایجاد درد و التهاب در ناحیه ی آسیب دیده می باشند. در نتیجه با مهار آنزیم های سکلوکسیژناز و کاهش تولید پروستاگلاندین، درد و التهاب کاهش می یابد. نام‌های تجاری متداول این دارو تداپروکس، ژلاپروکس، پروکساژل و مداکسن می‌باشد. ناپروکسن به صورت قرص‌های ۲۵۰ و ۵۰۰ میلی‌گرمی و همچنین شیاف 500 میلی‌گرمی وجود دارد. ناپروکسن در کاهش درد و تورم و محدودیت حرکتی ناشی از بیماری‌های آرتروز یا ساییدگی مفصل، روماتیسم مفصلی، اسپوندیلیت انکیلوزان یا سایر علل آرتریت موثر است. از این دارو در کاهش درد ناشی از کشیدگی و کوبیدگی عضلات به دنبال فعالیت‌های شدید بدنی و ورزشی استفاده می‌شود. التهاب تاندون و التهاب بورس و درد و تورم ناشی از آنها را می‌توان با ناپروکسن کاهش داد. از ناپروکسن در کاهش درد های استخوانی و دردهای بعد از جراحی استفاده می‌شود. ناپروکسن در درمان نقرس هم بکار می‌رود. تداخلات دارویی: سایر فرآورده های حاوی ناپروکسن یا هریک از داروهای خانواده آسپرین، داروهای کاهنده فشار خون، داروهای مدر، داروهای ضدانعقاد، کورتیکواستروئیدهای خوراکی، لیتیم، متوترکسات، پروبنسید، گلی بنکلامید، گلی کلازید. هشدارها: ۱ - ناپروکسن ممکن است باعث بروز خونریزی گوارشی شود. ۲ - این دارو ممکن است باعث تشدید حملات آسمی در بیماران مبتلا به آسم شود. ۳ - در بیماران مبتلا به عیب کار کلیه یا کبد با احتیاط مصرف شود. ۴ - مصرف ناپروکسن در افراد زیر ۱۶ سال، مگر در درمان آرتریت نوجوانان، توصیه نمی‌شود.