دانلود مقالات ISI درباره نیکل + ترجمه فارسی

نیکل(به انگلیسی: Nickel) یک فلز سفید نقره‌ای است که به‌خوبی جلا می‌گیرد. از گروه آهن‌ها است که سخت و قابل انعطاف بوده، هادی جریان الکتریسیته می‌باشد و به‌راحتی با گوگرد و آرسنیک ترکیب می‌شود. با توجه به اینکه نیکل، دوام زیادی در هوا داشته، اکسیده نمی‌شود، برای تولید سکه‌های پول، فلز کاری برنج و آهن و همچنین برای ساخت ابزار آلات شیمیایی در آلیاژهای خاص مانند نقره آلمانی کاربرد دارد و معمولاً با کبالت همراه هست که هر دوی آنها در آهن‌های شهاب سنگی یافت می‌شوند. نیکل برای آلیاژهایی که بوجود می‌آورد، بسیار با ارزش می‌باشد. معمولترین حالت اکسیداسیون نیکل، ۲+ است و این در حالی است که نیکل ۳+ و ۱+ نیز به ندرت مشاهده می‌شوند. عنصر نیکل با نماد شیمیایی ( Ni ) عنصری است که باعث افزایش استحکام و زبری بدنه لوله می­شود. این عنصر عموماً در مقادیر % 4 - 1 و در صورت امکان و نیاز با مقادیر بیشتر به ترکیب شیمیایی فولادها افزوده می شود ( مثلاً فولادهای 8- 18 دارای 8 درصد نیکل هستند ). این عنصر همچنین سختی پذیری سطح دیواره لوله های فولادی را افزایش می­دهد و باعث افزایش مقاومت به خوردگی بدنه فولادی لوله­ها نیز می­شود. حضور نیکل در ترکیب شیمیایی لوله های فولاد قابلیت هدایت گرمایی و الکتریکی آنها را به شدت کاهش می دهد. نیکل عنصری است فلزی با عدد اتمی ۲۸ و نماد علمی Ni در گروه VII و در دوره چهارم جدول تناوبی جای دارد. جرم اتمی ۵۸٫۷۱، ظرفیتها ۲ و۴. دارای پنج ایزتوپ پایدار است. معمولاً این عنصر در ترکیب شیمیایی لوله های فولادی به همراه کروم استفاده می­شود. این موضوع به این دلیل است که نیکل یک عنصر آستنیت زاست و در فولادهای زنگ نزن آستنیتی با درصدی بین 7 تا 20 درصد برای خنثی کردن اثر فریت زایی کروم از آن استفاده می شود. بنابراین می­توان گفت که این عنصر با درصدهای بالا در ترکیب شیمیایی فولاد باعث آستنیتی شدن فولادهای مقاوم در برابر مواد شیمیایی و خورنده که در لوله های پرکاربرد در دماهای بالا به کار می­روند می­شود. نیکل فلزی مقاوم، چکش خوا، براق با ساختار بلورین و مکعبی شکل به رنگ سفید و نقره ای میباشد. این عنصر در سال ۱۷۵۱ توسط Axel Cronstedt دانشمند سوئدی کشف شد. از نظر خواص مغناطیسی وفعالیت شیمیایی شبیه به آهن وکبالت میباشد. کانیهای اصلی نیکل عبارتند از پنتلاندیت، پیروتیت (سولفید های نیکل و آهن) و گارنییریت (سیلیکات نیکل و منیزیم ) هستند. اکثر نیکل های بدست آمده از دو نوع معدن بدست آمده اند، اولی خاک های آجری رنگ بوده که مهم ترین معدن سنگ نیکل هستند و دومی سولفید موجود در ماگمای زمین می باشد. منطقه sud – bury در انتاریو، انتاریو کانادا 30 % نیکل جهان را تولید می کند. معادن دیگر در روسیه، استرالیا، کوبا، دومینکن، نروژ و اندونزی می باشند. با این وجود این باور وجود دارد که بیشتر نیکل موجود در زمین در هسته این سیاره تمرکز یافته است. کانیهای نیکل بر دو دسته هستند: سولفید و اکسید، کانی سولفید دو سوم مصرف جهان را به خود اختصاص داده است. کانیهای سولفید به کمک شناوری وتصفیه به اکسید نیکل ته نشین شده پالایش می‌شوند. اکسید نیکل هم به کمک پالایش هیدرو متالوژی نظیر شستشو با آمونیاک پالایش می‌شوند. شکلهای قابل دسترس الکترولیتی٬شمش٬دانه۲ساچمه٬گرد٬نوار٬بلورهای منفرد مصارف کلی نیکل به صورت زیر است: فولاد ضد زنگ و دیگر آلیاژهای ضد زنگ. فولاد نیکل برای تولید فلز سلاح‌ها و گاو صندوق‌ها کاربرد دارد. آلیاژ آلنیکو برای تولید آهن‌ربا فلز Mu که قابلیت نفوذ پذیری مغناطیسی بالایی داشته و برای صفحه نمایشهای مغناطیسی استفاده می‌شود. آلیاژ کابلهای انتقال حافظه که در ساخت ربات‌ها کاربرد دارد. باطری‌های قابل شارژ، مانند باطریهای نیکل هیدروکسیدی و نیکل کادمیوم. ضرب سکه. در ایالات متحده و کانادا، نیکل برای سکه‌های 5 سنتی استفاده می‌شود که آنها نیز نیکل نامیده می‌شوند. آبکاری الکتریکی ظروف ضد حرارت برای استفاده در آزمایشگاه‌های شیمی نیکل مشتق شده، یک کاتالیزور است که برای هیدروژنه کردن روغن سبزیجات بکار می‌رود.