دانلود مقالات ISI درباره جفت + ترجمه فارسی

یکی از قسمت هایی که در زمان بارداری و در رحم خانم حامله تشکیل می گردد جفت می باشد. جفت عضوی از بدن زنان باردار است که فقط در زمان بارداری و در طرف دیواره داخلی رحم (آندومتر) تشکیل می شود و بعد از زایمان هم از رحم خارج می گردد. ابتدا لازم است ذکر شود که تغذیه جنین از بدن مادر به وسیله بند ناف انجام می شود. اما بند ناف مستقیما به بدن مادر متصل نمی شود. بند ناف از طریق جسمی که در زمان بارداری تشکیل می شود و جفت نام دارد به بدن مادر متصل می شود. در واقع جفت، رابط بین بند ناف و بدن مادر باردار در ناحیه دیواره رحم است. مواد غذایی و اکسیژن از بدن مادر و از طریق دیواره داخلی رحم وارد جفت شده و از جفت هم به وسیله بند ناف وارد بدن جنین می شود. همینطور مواد زائد و دفعی بدن جنین هم از طریق بند ناف به جفت و از طریق جفت هم به بدن مادر منتقل شده و دفع می شود. شکل زیر، نمایی از موقعیت رحم، جفت و بند ناف را در یک زن حامله و در زمان بارداری نشان می دهد. جفت را به دو بخش یا سطح مادری و جنینی تقسیم بندی می کنند. بخش مادری جفت، آن سطحی از جفت است که به دیواره داخلی رحم می چسبد و بخش جنینی جفت آن سطحی از جفت است که به بند ناف متصل می گردد. مواد غذایی و اکسیژن از بدن مادر و از طریق خون مادر وارد بخش مادری جفت می شود و از بخش جنینی جفت وارد بند ناف شده و از آن جا هم به جنین منتقل می شود. مواد زائد تولید شده در بدن جنین هم از طریق بند ناف وارد بخش جنینی جفت شده و از بخش مادری جفت وارد خون مادر می شو تا از بدن مادر دفع شود. جفت در واقع رابط بین خون مادر و خون جنین بوده و مواد سالم و زائد را بین دو خون مادر و جنین رد و بدل می کند اما در عین حال مانع ارتباط مستقیم خون مادر با خون جنین و مخلوط شدن آن دو با یکدیگر می شود. جفت، رابط بین مادر و جنین و وسیله ای جهت ارتباط مادی مادر با جنین است. وزن جفت در زمان زایمان و در حوالی هفته چهلم بارداری در حدود نیم کیلوگرم (500 گرم) است. نارسائی جفت همانگونه که قبلا گفته شد جفت نقش مهمی در رشد جنین با تامین مواد غذائی مورد نیاز، اکسیژن و تصفیه مواد زائد آن ایفا می کند. زمانی که جفت نمی تواند مقادیر مورد نیاز رشد جنین را فراهم کند نارسائی جفت به وجود می آید که می تواند منجر به محدود شدن رشد جنین و کاهش وزن آن در تولد شود. زنانی که به این عارضه دچار هستند ممکن از طریق حرکات کم جنین و کم بودن اندازه رحم نسبت به قبل متوجه آن شوند. این عارضه هم عوارضی برای جنین و هم عوارضی همچون دیابت یا فشار خون را برای مادر به ارمغان می آورد چسبندگی جفت به رحم این عارضه به سه حالت زیر اتفاق می افتد: Placenta accreta: چسبندگی محکم جفت به دیواره مجاور بدون نفوذ به داخل آن(78%-75% موارد). Placenta increta: نفوذ جفت به داخل دیواره رحم (نوع شدیدتر Invasion که تمامی لایه های رحم را درگیر می کند) (17% موارد) Placenta percreta: عبور جفت از سطح سروز رحم و اتصال آن به ارگان های مجاور (رکتوم، مثانه و. . . ) (7%-5% موارد)